niedziela, 24 czerwca 2012

Kaligraficzne zero

Oryginalny artykuł: David Stuart The Calligraphic Zero. Maya Decipherment 15.06.2012.

Jedna z ciekawostek znalezionych w inskrypcjach z Xultun (Saturno, Stuart, Aveni, and Rossi 2012) to niezwykle prosta forma znaku "zero" w kilku zapisach Długiej Rachuby. W tekstach klasycznych zero tradycyjnie było zapisywane jednym z 3 znaków: (a) kwiatek z 3 płatkami, (b) ręka z muszlą, (c) ludzka głowa z dłonią lub wężem zamiast dolnej szczęki. Wszystkie były czytane fonetycznie jako sylaba mi (patrz Grube i Nahm 1990) lub logogram MIH. Odpowiadałyby one powszechnemu w językach majańkich słowu "mih", oznaczającemu "nic" (patrz Blume 2011 - przegląd znaków zero w piśmie Majów).

Natomiast na ścianach Budowli 10K-2 w Xultun znajdujemy mniej znany wariant - (d) prosty, podłużny znak z małym kółeczkiem w środku i dodatkową linią wzdłuż górnej krawędzi. Jest to znak zarezerwowany prawdopodobnie do obliczeń matematycznych i zapisków, rzadko znajdowany przed odkryciem w Xultun. Jedyny inny przykład, jaki znam, to ciąg liczb na logogramie AN lub AHN na Panelu 7 z Pomona, obecnie w Muzeum Sztuki w Dallas.


Warianty znaku "zero": (a) kwiatek z 3 płatkami, (b) ręka z muszlą, (c) ludzka głowa z dłonią, (d) kwiatek bez płatków lub PET "okrągły" (rys. Agnieszka Hamann after Stuart)


czwartek, 7 czerwca 2012

Jak odnaleźć miasto zagubione w dżungli?

Oryginalny artykuł: Legendary Lost City of Ciudad Blanca May Have Been Found With Airborne LiDAR (English)

Naukowcy z Uniwersytetu w Houston i National Center for Airborne Laser Mapping (NCALM) wykonali laserowe mapowanie odległych rejonów Hondurasu w poszukiwaniu ruin zaginionych miast.
Niedawno ogłoszone wyniki to pierwsze udane badanie LiDAR honduraskiego regionu Mosquitia, jednego z najmniej zbadanych lasów deszczowych na świecie. Z zebranych obrazów odfiltrowano informacje o pokrywie roślinnej, aby otrzymać cyfrowy model "gołej" powierzchni ziemi. Takie cyfrowe modele wysokościowe zostały następnie wykorzystywane do przygotowania geodezyjnych obrazów powierzchni terenu pod lasem deszczowym, na których następnie ręcznie szukano potencjalnych stanowisk archeologicznych. 
Wstępna analiza wyników wskazuje na lokalizację ruin, które mogą być legendarnym miastem Ciudad Blanca lub innym dawno zapomnianym stanowiskiem. Projekt ten zademonstrował skuteczność laserowego mapowania z powietrza w rejonach pokrytych gęstym lasem. Zapewniają one archeologom informacje na temat lokalizacji ruin z dokładnością do kilku metrów.

Czytaj także: Good science, big hype, bad archaeology - krytyczne spojrzenie na sensacjonalizm medialny - LiDAR to "dobra nauka", ale "zła archeologia".

Gęsty las deszczowy w Hondurasie / Dense rainforest in Honduras (fot. Wikimedia Commons)

Szlaki handlowe a upadek Majów

Oryginalny artykuł: Maya Collapse: Trade Patterns for Crucial Substance Played Key Role (English)

Zmiany w szlakach wymiany handlowej mogły się przyczynić do upadku majańskich miast około 1000 lat temu. Ten wielki historyczny proces, nazywany "upadkiem cywilizacji Majów", od dziesięcioleci fascynuje archeologów, miłośników historii i media.

Zdaniem Gary Feinmana, szefa działu antropologii w Field Museum, najnowsze badania podważają tezę, że zmiany klimatyczne były najważniejszym powodem upadku, a majańskie miasta, które rozkwitły po upadku, były położone w najsuchszych rejonach terytorium Majów. Feinman uważa, że zmiany klimatyczne oraz kryzys przywództwa, wojny i inne czynniki przyczyniły się do upadku, ale kluczowym elementem mogły się okazać zmiany w sieci szlaków wymiany handlowej.

Dla Majów, którzy nie mieli narzędzi z metalu, obsydian (czyli naturalne szkło pochodzenia wulkanicznego) był wysoko ceniony ze względu na ostre brzegi używane do cięcia. Władza majańskich królów i elit opierała się na kontroli dostępu do obsydianu, który mógł być wymieniany na inne ważne towary, czy wysyłany w prezencie, aby podtrzymać strategiczne kontakty z innymi przywódcami.

Badacze z Field Museum przeprowadzili analizę SNA (Social Network Analysis), która graficznie prezentuje zmiany w sieci wymiany handlowej. Zebrali oni informacje o obsydianie z różnych stanowiskich majańskich i przy pomocy analizy chemicznej określili miejsce pochodzania obsydianu znalezionego przez archeologów na każdym stanowisku. Obsydian pochodził z trzech źródeł w Gwatemali i kilku źródeł w centralnym Meksyku i Hondurasie. Dane podzielono na 4 okresy: klasyk (około 250-800 n.e.), końcowy klasyk (około 800-1050 n.e.), wczesny postklasyk (ok. 1050-1300 n.e.) i późny postklasyk (ok. 1300-1520 n.e.). Przy pomocy oprogramowania SNA (Social Network Analysis) badacze opracowali mapy ilustrujące, które stanowiska miały taki sam lub podobny procent każdego typu obsydianu w każdym z 4 okresów. Na tej podstawie wyciągnięto następnie wnioski na temat tras, jakimi był transportowany obsydian.

Porównanie map pokazuje, że w klasyku sieci wymiany koncentrowały się w głębi lądu, na terenach nizinnych wzdłuż rzek, głównie na terenach dzisiejszej północnej Gwatemali, meksykańśkiego stanu Chiapas, południowego Jukatanu i zachodniego Belize. Natomiast mapy z późniejszego okresu pokazują, że sieci wewnątrzlądowe straciły znaczenie, a rozkwitły sieci przybrzeżne w dzisiejszym północnym Jukatanie i na wybrzeżu Belize. Te zmiany mogły dotyczyć nie tylko obsydianu i centra w głębi lądu mogły także zostać odcięte od innych cennych dóbr.

Pozostaje pytanie o przyczyny zmian. Feinman sugeruje, że z powodu działań wojennych trasy wewnątrzlądowe mogły stać się mniej bezpieczne i mniej dostępne, a być może transport morski stał się bardziej wydajny dzięki większym canoe. 


Przedmiot z obsydianu, El Palmar, Quintana Roo, Meksyk, Narodowe Muzeum Antropologii w mieście Meksyk
An obsidian item, El Palmar, Quintana Roo, Mexico, National Museum of Anthropology, Mexico City
--------------------
Czytaj także: Krwawe rytuały (po polsku) Jadeit (mapa źródeł obsydianu, po polsku) Grobowy makijaż (po polsku) Pod Piramidą Słońca (po polsku) Spadek ilości opadów przyczynił się do upadku Majów (po polsku)
--------------------

środa, 6 czerwca 2012

Pachacamac - inkaskie Lourdes?

Oryginalny artykuł: Spectacular Tomb Containing More Than 80 Individuals Discovered in Peru (English)

Zespół archeologów z Université libre de Bruxelles odkrył wspaniały grobowiec zawierający ponad 80 zwłok. Odkrycia tego - wstępnie datowanego na około 1000 lat temu - dokonano na stanowisku Pachacamac, które ma być wkrótce wpisane na listę Światowego Dziedzictwa Unesco.

Pachacamac, położone na wybrzeżu Pacyfiku około 30 km od Limy, jest jednym z największych stanowisk prekolumbijskich w Ameryce Południowej. Właśnie tu - bezpośrednio przed Świątynią Pachacamac - dokonano najważniejszego odkrycia. Szereg późniejszych pochówków skrywał ogromną komorę grobową dł. 20 m, która cudem przetrwała nietknięta, mimo intensywnego grabienia tego stanowiska w okresie kolonialnym.

Grobowiec jest owalny w zarysie, wkopany w ziemię i przykryty trzcinowym dachem wspartym na rzeźbionych pniach drzew. Dookoła było rozmieszczone kilkanaście ciał noworodków i niemowląt z głowami w kierunku grobowca. Komora była podzielona na dwie części murem z cegieł, który służył jako podstawa dla kolejnych pochówków.

Wewnątrz archeolodzy odkryli ponad 70 szkieletów i mumii (wiele nadal zawiniętych), wszystkie w charakterystycznej pozycji embrionalnej. Pochówki należały do osób obu płci we wszystkich grupach wiekowych. Towarzyszyły im ofiary w postaci naczyń ceramicznych, zwierząt (psów i świnek morskich), przedmiotów ze stopu miedzi i złota, masek ("fałszywych głów") z malowanego drewna, dyni itp.

Grupa antropologów pod kierunkiem dra Lawrence Owensa z University of London zasugerowała na podstawie pewnych cech morfologicznych szkieletów, że wiele z pochowanych osób było ze sobą genetycznie spokrewnionych. Niektóre doznały śmiertelnych obrażeń, urazów fizycznych lub cierpiały na poważne choroby. Wcześniejsze badania w ramach projektu Ychsma ujawniły występowanie licznych zmian chorobowych wśród szkieletów z Pachacamac, co może sugerować, że - zgodnie z inkaskimi źródłami - Pachacamac było prekolumbijskim Lourdes i chorzy udawali się tam w celach leczniczych. 


Mumia z Peru (Muzeum Ameryki w Marycie)
A mummy from Peru (Museum of Americas, Madrid)

poniedziałek, 4 czerwca 2012

Turysta uszkodził 1000-letnią czaszkę

Oryginalny artykuł: ATM Cave Closed – Tourist Dropped Camera On Ancient Skull (English)

Jaskinia ATM, czyli Actun Tunichil Muknal, to jedno z najcenniejszych stanowisk majańskich w Belize: zawiera dobrze zachowane szkielety 15 osób, w tym słynnej "kryształowej dziewicy" - szkieletu nastolatki, której kości uległy niezwykłej krystalizacji. Szacuje się, że szczątki mają ponad 1000 lat.

Jaskinia jest popularną atrakcją turystyczną; w trakcie jednej z wycieczek turysta upuścił aparat fotograficzny uszkadzając jedną z 1000-letnich czaszek. Ponieważ uszkodzenie nie jest duże, specjaliści planują je naprawić, ale od maja tego roku w jaskini obowiązuje zakaz używania aparatów i kamer. W sprzedaży znajdą się płyty DVD ze zdjęciami, z których dochód będzie przeznaczony na konserwację zabytku.


Replika grobu władcy Yik'in Chan K'awiil z Calakmul w Muzeum w Baluarte de San Miguel w mieście Campeche (Meksyk)
The reconstruction of the tomb of Lord Yik'in Chan K'awiil of Calakmul, Museum of Baluarte de San Miguel, Campeche, Mexico