Chak Pet - ciekawa wioska z okresu preklasycznego w stanie Tamaulipas (Meksyk)

Oryginalny artykuł: La vida aldeana en la huasteca prehispanica narrada en vitrinas

Od 2006 roku specjaliści z Narodowego Instytutu Antropologii i Historii (INAH) prowadzą  wykopaliska na ziemiach położonych na południu stanu Tamaulipas, na wzgórzu na wprost plaży Tesoro (Altamira), gdzie natrafili na pozostałości prekolumbijskiej wioski, zamieszkiwanej w okresie od 900 r. p.n.e. do 200 r. n.e. Archeolodzy nazwali to miejsce Chak Pet („Czerwony Żółw” w języku huasteckim). Po dziesięciu latach prac wybrano 19 najbardziej interesujących artefaktów i zaprezentowano je na wystawie w Altamira. Jak podkreśla Gustavo A. Ramírez Castilla z Centrum INAH-Tamaulipas, jest to pierwszy, tak dokładnie zbadany ośrodek z okresu preklasycznego w regionie, gdzie dopiero znacznie później pojawili się Huastekowie.

 Fragment figurki znalezionej w Chak Pet (fot. Luís M. Martínez García, INAH)

Chak Pet zajmuje obszar 30 hektarów. Nie było tam kamiennych budowli i zachowały się jedynie pozostałości dawnych domów, które wznoszono z palonej gliny lub wapna i piasku. W posadzkach nadal widoczne są miejsca, w których ustawiano pale, podtrzymujące dachy z liśćmi palmowych. Natrafiono natomiast na ponad 400 pochówków, w których archeolodzy znaleźli różne przedmioty uważane za luksusowe. Uczeni przypuszczają, że mieszkańcy Chak Pet wymieniali sól na produkty pochodzące z innych regionów. Gustavo Ramírez przekazał, że dwa dyski z pirytu, stanowiące zwierciadła wykorzystywane we wróżbiarstwie i lecznictwie, zostały prawdopodobnie sprowadzone z centralnych ziem obecnego stanu Veracruz.

Pochówki w Chak Pet (fot. Luís M. Martínez García, INAH)

Nowe odkrycia związane z kulturą Marcavalle (Cusco, Peru)

Oryginalny artykuł: Descubren en Cusco muro circular de mas de 3 mil anos de antiguedad

Podczas wykopalisk na terenie stanowiska archeologicznego Marcavalle w rejonie Cusco odkryto mur z kamienia i gliny, otaczający przestrzeń w kształcie okręgu o średnicy siedmiu metrów. Jak podaje kierująca pracami Luz Marina Monroy, mur ograniczał miejsce, które nie tylko służyło zamieszkaniu, ale i odprawianiu rytuałów. Natrafiono również na fragment podobnego muru, który otaczał dawny warsztat rzemieślniczy i magazyn.

Fragmenty muru odkopanego w Marcavalle (fot. Andina)

Miasta Majów: Ixkun (Gwatemala)

Ruiny majańskiego miasta Ixkun znajdują się w południowo-wschodniej części Peten (Gwatemala), na północ od miasteczka Dolores. Po raz pierwszy dotarli tam, w 1852 roku, Modesto Mendez i Eusebio Lara. Później miejsce to odwiedzili Alfred Maudslay (w 1887 r.) oraz Sylvanus Morley i Herbert Spinden (w 1914 r.). Ian Graham, po swych wizytach w Ixkun (w 1971, 1972 i 1978), sporządził fotografie i rysunki tamtejszych rzeźbionych zabytków. Prace archeologiczne na terenie miasta prowadzili badacze gwatemalscy: Héctor Escobedo, Juan Pedro Laporte i Héctor E. Mejía.

Stanowisko archeologiczne Ixkun

Budowle w Ixkun nadal są porośnięte roślinnością i nie zostały odrestaurowane. Wiadomo jednak, że przechodziły co najmniej dwie fazy konstrukcyjne, a miasto było gęsto zamieszkane w końcowym okresie klasycznym. Zachowana do dzisiaj część Ixkun obejmuje: Plac Północny, Plac Centralny i Plac Południowy, boisko do gry w piłkę, Akropol Zachodni, dwie drogi sacbé (prowadzące w kierunkach północnym i południowym) oraz Grupę Południową.

Budowle Ixkun

Analiza malowideł zdobiących dawne budowle w Tenochtitlan

Oryginalny artykuł: Analizan la pintura mural del recinto sagrado de Mexico-Tenochtitlan

Od 1978 roku, poza pracami archeologicznymi na terenie ceremonialnego centrum dawnego Tenochtitlan, specjaliści zajmują się również konserwacją malowideł ściennych, które - ze względu na szkodliwe działanie środowiska - narażone są na zniszczenie. Michelle De Anda Rogel, badaczka z Narodowego Instytutu Antropologii i Historii (INAH) przekazała, że fragmenty oryginalnej polichromii zachowały się jedynie na murach sześciu budowli: Wielkiej Świątyni (Templo Mayor), Domu Orłów (Casa de Aguilas), Budowlach M i N oraz na obu Czerwonych Świątyniach (Templos Rojos), Północnej (Norte) i Południowej (Sur).

Plan z zaznaczonymi budowlami, na których zachowały się malowidła

(autorka: Michelle De Anda Rogel, Projekt Templo Mayor – INAH)

Michelle De Anda Rogel przypomniała, że początki projektu, którego celem jest szczegółowy rejestr graficzny malowideł ściennych Mexików, sięgają 1994 roku, kiedy to w obawie przed ich całkowitym zniszczeniem, pierwsze prace podjęli dr Leonardo López Luján (obecnie kierujący Projektem Templo Mayor) i rysownik Fernando Carrizosa Montfort, który wykorzystując lupy stereoskopowe i promieniowanie ultrafioletowe zdołał zidentyfikować miejsca, które były niegdyś pokryte kolorem lub przemalowane, co posłużyło do sporządzenia wstępnego szkicu. W 2004 roku, archeolog Carrizosa wykonał kalki malowideł w skali 1:1, później skopiowane na papier, na podstawie których Luz María Muñoz przygotowała fotografie cyfrowe w wysokiej rozdzielczości. W sumie zarejestrowano 60 malowideł, zajmujących powierzchnię około 200 metrów kwadratowych.

Archeolog Fernando Carrizosa podczas rejestru malowideł w Domu Orłów w 1995 roku
(fot. Projekt Templo Mayor – INAH)

Xantile z Tehuacán

Oryginalny artykuł: Restauran en la ENCRyM xantiles hallados en Tehuacan

Przed trzema laty, na terenie stanowiska archeologicznego Tehuacán, podczas prac wykopaliskowych w centralnej grupie budowli, archeolodzy pod kierunkiem Noemi Castillo Tejero natrafili na pozostałości konstrukcji wzniesionej w latach 1000-1200 n.e., w której umieszczono niewielki ołtarz o wysokości jednego metra, ze stopniami i balustradami. Ponieważ na jego bocznych stronach umieszczono ludzkie czaszki, a zatem badacze nazwali go „Ołtarzem czaszek”. W tym samym miejscu znaleziono również kości ludzkie i w związku z tym postanowiono dokładniej zbadać wnętrze budowli.

Budowla z "Ołtarzem czaszek" (fot. Noemi Castillo Tejero, INAH)

Okazało się, że miejsce pochówków sięgało głębokości jednego metra i zajmowało powierzchnię 4 metrów kwadratowych, a szczątki kostne należały do ponad 40 osób zarówno dorosłych, jak i dzieci. W północno-wschodnim narożniku złożono natomiast jedenaście glinianych rzeźb znanych jako xantile i jedną dodatkową przy murze po stronie zachodniej. Xantile zostały zbadane przez specjalistów, poddane pracom konserwatorskim i obecnie trafiły na wystawę w muzeum na terenie stanowiska archeologicznego Tehuacán.

Xantile znalezione przy "Ołtarzu czaszek" (fot. Noemi Castillo Tejero, INAH)