Znaczenie boa dusicieli dla mieszkańców Małych Antyli

Oryginalny artykuł: Beads made of boa bones identified in lesser Antilles

Obecnie węże boa są bardzo rzadko spotykane na Małych Antylach na Morzu Karaibskim, a jeszcze trudniej natrafić na pozostałości tych dusicieli w tamtejszych kontekstach archeologicznych. Chcąc wyjaśnić przyczyny takiej sytuacji, Corentin Bochaton z Instytutu Maxa Plancka i Uniwersytetu w Bordeaux przeprowadził interdyscyplinarne badania, łączące świadectwa archeologiczne z danymi uzyskanymi ze źródeł historycznych i biologicznych. Uczony przeanalizował szczątki zwierząt pochodzące z trzech miejsc: Dizac Beach na Martynice, Basse-Terre Cathedral na Basse-Terre (Gwadelupa) i Pointe Gros Rampart na La Désirade (Gwadelupa). Zdołał zidentyfikować osiem kręgów należących do węża boa. Są to jedyne zmodyfikowane kości węża znalezione na Małych Antylach, co może wskazywać na znaczenie boa dusicieli dla prekolumbijskich społeczności indiańskich.

Kręgi węży boa znalezione na Małych Antylach (autor: Corentin Bochaton)

Corentin Bochaton uważa, że nie polowano na węże boa i ich nie jadano. Powołuje się również na zapiski historyczne, które mogą dowodzić znaczenia węży boa dla tubylców. Kronika XVII-wiecznej podróży na Karaiby, zawarta w dokumencie znanym jako Carpentras Anonymous podaje, że rdzenni mieszkańcy wysp niechętnie zabijali węże boa. Wierzyli bowiem, że krzywda wyrządzona wężom sprowadzi nieszczęście na ich wnuki. Ponadto, pochodząca z 1658 roku relacja Charlesa de Rocheforta wspomina opowiedzianą przez ludzi z Dominiki historię o ogromnym wężu, niosącym na swej głowie kamień o wielkiej wartości, który lśnił, gdy wąż pił lub poruszał się w otchłani. Dokumenty te dowodzą, że węży boa obawiano się i szanowano je, co może wyjaśniać ich tak rzadkie pojawianie się w kontekstach archeologicznych.

Ludność dotarła na Małe Antyle około 7000-5500 lat temu, ale węże boa pojawiły się tam tysiące lub może nawet miliony lat temu. Od około 500 r. p.n.e. przybyli na wyspy przedstawiciele kultur wytwarzających ceramikę i rozwijających się do czasu kontaktu z Europejczykami. Zachodnia kolonizacja w XVII wieku doprowadziła do niemal całkowitego wyludnienia Małych Antyli i zniszczenia rodzimych praktyk kulturowych. Spowodowało to również wyginięcie wielu gatunków zwierząt.