Zaproponowano termin „kultura masy perłowej” dla pierwszych mieszkańców regionu Cabo

Oryginalny artykuł: Plantean el término “Cultura de la Madreperla” para designar la prehistoria de la región del Cabo 

Po 30 latach pracy naukowej nad materiałami archeologicznymi znalezionymi w Covacha Babisuri i 127 innych stanowiskach na wyspach Espiritu Santo i La Partida w La Paz, Kalifornia Dolna Południowa, wyniki ujawniają symbolikę światopoglądu, który mógł być ważnym czynnikiem w długiej tradycji kulturowej w regionie Cabo, określanej terminem „kultury masy perłowej”. Tak to definiuje archeolożka z Centrum INAH Baja California Sur, Harumi Fujita Kawabe, która wraz z innymi autorami opisała tamtejsze odkrycia w książce „Covacha Babisuri. Dwanaście tysięcy lat prehistorii na wyspie Espíritu Santo”. W latach 2001-2006 znaleziono tam 43 haczyki do łowienia ryb wykonane z masy perłowej, w tym jeden datowany na 8320 lat.

Stanowisko archeologiczne na wyspie Espiritu Santo (fot. Harumi Fujita)

Haczyki z Covacha Babisuri stanowią jeden z najwcześniejszych dowodów eksploatacji morskiej na świecie oraz jeden z najstarszych na kontynencie amerykańskim. W tym samym miejscu odkryto 14 pereł Pinctada mazatlanica i jedną perłę Megapitaria squalida, niektóre żłobione, inne z nacięciami. Publikacja ujawnia, że datowanie dwóch z nich stawia je jako najstarsze perły zmodyfikowane ręką człowieka na świecie: jedna pochodzi sprzed 8650-8410 lat, a druga sprzed 8552-8370 lat. Jak wyjaśnia Harumi Fujita, mimo że mieszkańcy Covacha Babisuri nie wiedzieli, jak wiercić perły, praktyka żłobienia rozpoczęła się we wczesnym holocenie, około 8500 lat temu, trwała aż do czasu kontaktu z Europejczykami i rozprzestrzeniła się na niektóre stanowiska w północno-wschodniej części Cabo.

Artefakty z muszli znalezione na wyspie Espiritu Santo (fot. Carlos Caceres)

Badania wykazały, że w Covacha Babisuri masę perłową wykorzystywano jako surowiec do wytwarzania instrumentów i ozdób już 12000 lat temu. Muszle i wykonane z nich artefakty miały regionalne znaczenie ideologiczne i były symbolem tożsamości na wyspie Espiritu Santo, której mieszkańcy umocnili swoją pozycję w latach 1000–1700 n.e. w regionie Cabo, co znalazło odzwierciedlenie w masowej eksploatacji na większości wybrzeża Zatoki Kalifornijskiej, o czym świadczy obecność pektorałów wykonanych z masy perłowej, związanych z pochówkami w jaskiniach grobowych, takich jak Las Palmas, oraz w kopcach muszlowych, takich jak El Conchalito.

Znaleziska na wyspie Espiritu Santo (fot. Harumi Fujita)

W Covacha Babisuri odnotowano, że muszle różnych gatunków, duże i płaskie były używane jako pojemniki, talerze lub patelnie z braku naczyń ceramicznych. Dowody z Covacha Babisuri i stanowisk na wyspie Espiritu Santo wskazują, że pierwsi osadnicy na wybrzeżu eksploatowali zasoby morskie i zajmowali się wytwarzaniem narzędzi z kamienia, muszli i koralowców. Covacha Babisuri różni się od innych wczesnych stanowisk, ponieważ nie znaleziono tam pozostałości megafauny ani typowych artefaktów, takich jak żłobkowane groty. Jednakże ma ona pewne podobieństwa do wczesnych tradycji, zidentyfikowanych na północno-zachodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych i na wyspie Cedros, na północ od Kalifornii Dolnej, w kierunku Oceanu Spokojnego.

Prace wykopaliskowe na wyspie Espiritu Santo (fot. Harumi Fujita)

Publikacja ustala trzy okresy nieprzerwanego zamieszkiwania Covacha Babisuri: Wczesny (12000–8000 lat temu), Średni (8000–2000 lat temu) i Późny (2000–300 lat temu). Harumi Fujita wyjaśnia, że 12000 lat temu wyspa Espiritu Santo była połączona z półwyspem, gdy zaczęto ją zamieszkiwać. Podstawową dietę stanowiły mięczaki, a gromadzone tam skamieniałe muszle różnych gatunków wykorzystywano jako narzędzia i pojemniki. Poziom morza stopniowo wzrastał od 18000 lat, a wyspa Espiritu Santo powstała 8000 lat temu. W Okresie Średnim ławice skamieniałych muszli były przykryte wodą, a w znaleziskach z tego okresu natrafiono na większą ilość rzeźbionego materiału kamiennego i żaren. Na początku warstwy stratygraficznej Okresu Późnego zauważalna jest zmiana, gdyż większość warstwy pokrywają prawie całkowicie skorupki z masy perłowej, co wskazuje na preferencję do ich zbierania.