Fotogaleria: Złoto Kolumbii

Dla dawnych mieszkańców Kolumbii złoto było metalem świętym, związanym ze Słońcem, ze stworzeniem i transformacją, kryjącym w sobie magiczną moc. Wyroby ze złota, lśniące i odbijające promienie słoneczne, stanowiły najwspanialsze dary ofiarne i ozdoby noszone podczas odprawiania rytuałów. Jako oznaka szczególnego prestiżu zastrzeżone były dla elity rządzącej i kapłanów. Kolumbijskie wyroby ze złota świadczą o wyjątkowym artyzmie i zaawansowanych technikach. Metalurgia dotarła na ziemie dawnej Kolumbii około VI w. p.n.e. i rozwijała się nieprzerwanie przez okres dwóch tysięcy lat. Większość złota pochodziła ze złóż w rzekach, spływających z Kordyliery Zachodniej i Centralnej. Metal wytapiano w ceramicznych tygielkach, umieszczonych w piecykach z wypalanej gliny. Najstarsza technika obejmowała kucie przy użyciu młoteczków wykonanych z żelaza pochodzenia meteorytowego. Inną techniką była metoda traconego wosku, która choć bardziej skomplikowana i czasochłonna, pozwalała na wykonanie przedmiotów szczególnie pięknych i delikatnych. Złoto mieszano też niekiedy z miedzią, w różnych proporcjach, otrzymując stop znany jako tumbaga. Do polerowania wykorzystywano narzędzia z metalu, rogu, kości lub kamienia, a w celu uzyskania połysku stosowano wodę z dodatkiem materiału ściernego, na przykład drobnego piasku. 

Chronologia poszczególnych kultur zamieszkujących ziemie Kolumbii

Mapa Kolumbii przedstawiająca ziemie zamieszkiwane przez poszczególne kultury

Artyści dawnej Kolumbii czerpali inspirację z otaczającego ich świata, a wyroby tamtejszych kultur – Calima-Malagana, Zenú, Quimbaya, Tolima, Urabá, Tairona, Nariño, Muisca, Cauca – charakteryzują się wyjątkowym bogactwem form i odmiennymi stylami. Spotykamy tu wizerunki najróżniejszych zwierząt: ptaków, nietoperzy, węży, jaszczurek i jaguarów. Wśród wspaniałych przedmiotów zachowały się maski, naszyjniki, dyski, pektorały, ozdoby nosa i uszu, zawieszki, szczypce, szpatułki, szpile do spinania tkanin czy też delikatne paliki służące do wydobywania z naczyń wapna, niezbędnego do uwolnienia alkaloidów z liści koki. Wapno przechowywane było w naczyniach zwanych poporos, których wspaniałe przykłady znajdujemy w kulturze Quimbaya, słynącej również ze złotych hełmów. Kultura Muisca jest natomiast znana z małych wotywnych figurek - tunjos - składanych jako dary ofiarne w świątyniach, lagunach i jaskiniach. Z kultury Nariño zachowało się wiele ozdób w formie małych złotych dysków - tinculpas, stanowiących części kolczyków.

Poniższe artefakty, pochodzące z Muzeum Złota w Bogocie (Kolumbia), można było podziwiać podczas czasowej wystawy „Oro de Colombia” w Museo Nacional de las Culturas w mieście Meksyk, w 2012 roku. Jedynie w przypadku kultury Quimbaya zostało dodanych kilka przedmiotów, znajdujących się w kolekcji Museo de América w Madrycie. 

Kliknij na zdjęcie aby powiększyć / Click on photos to enlarge

CALIMA-MALAGANA

    

      

   

                

ZENÚ

                        

    

QUIMBAYA

         

              

Poniższe artefakty kultury Quimabaya pochodzą z kolekcji Museo de América (Madryt) 

       

     

TOLIMA

                  

URABÁ

  

TAIRONA

                        

  

  

NARIÑO

  

      

  

      

   

MUISCA

     

    

      

     

CAUCA