Zdecydowana
większość zaprezentowanych poniżej rzeźb Huasteków pochodzi z okresu
postklasycznego (900-1500 n.e.) i została znaleziona na terenie różnych
stanowisk archeologicznych, w tym: Castillo
de Teayo, Montes de Oca, Palmas Altas, Tempoal, Tepatlaxco, Huilocintla, San José Tuxpan i Tamohi.
Wśród nich wyróżniają się przedstawienia kobiet, które mogą stanowić wizerunki
bogini ziemi Tlazoltéotl. Ukazywano
ją z odsłoniętym biustem, odzianą w długą spódnicę, z dłońmi opartymi na
brzuchu jako symbolem płodności. Zarówno postacie męskie, przypuszczalnie
władców lub kapłanów, jak i kobiet mają charakterystyczne dla Huasteków
stożkowe nakrycia głowy. Zachowały się również wizerunki pana śmierci lub różnych
bóstw, na przykład Słońca i Księżyca, Quetzalcoatla
czy Tlaloka. Bardzo typowe dla sztuki
Huasteków są rzeźby przedstawiające zgarbionych starców, opierających dłonie na
kijach. Jedni uczeni uważają, że postacie te odnoszą się do siewców, a zatem
dotyczą kultu żyzności; zdaniem innych były związane z kultem fallicznym.
kliknij na zdjęcie aby powiększyć / click on photo to enlarge
Museo de Antropología de Xalapa (Xalapa, stan Veracruz, Meksyk)
Lápida de Quetzalcóatl i Lápida de Maíz,
przedstawiająca Tlaloka i Tlazoltéotl, pochodzące z Castillo de Teayo
Kamienna
maska z Montes de Oca
Museo Nacional de Antropología (miasto Meksyk)
Najsłynniejsza
rzeźba Huasteków, znana jako “Młodzieniec z Tamuín”,
odkryta na platformie budowli w pobliskim ośrodku Tamohi
Lápida de Tepatlaxco,
przedstawiająca osobę przygotowująca się do ceremonii związanej z grą w piłkę oraz
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz