Archeolodzy natrafili pod aleją Chapultepec na pozostałości kanału z czasów prekolumbijskich

Oryginalny artykuł: Bajo la avenida Chapultepec descubren los restos de un muelle y un canal navegable de época prehispánica

Dwa metry pod jedną z głównych arterii miasta Meksyk, aleją Chapultepec archeolodzy z Narodowego Instytutu Antropologii i Historii (INAH), odkryli pozostałości molo i kanału z czasów prekolumbijskich, w miejscu gdzie była plaża półwyspu położona u podnóża wzgórza Chapulín. Podczas prac natrafiono na kilka odcinków sztucznego kanału i na niewielki port, do którego zapewne przypływały i z którego wypływały łodzie w stronę jeziora Texcoco.

Teren prac wykopaliskowych (fot. Mauricio Marat, INAH)

Otoczony cienką warstwą piasku najlepiej zachowany odcinek kanału leży pod jezdnią alei Chapultepec, na wysokości ulicy Lieja i obok budynku zajmowanego przez Ministerstwo Zdrowia, gdzie wcześniej natrafiono na pozostałości prekolumbijskiej osady (post: „W mieście Meksyk natrafiono na pozostałości domu z prekolumbijskiej osady”). Odkryty wówczas dom, pochodzący z późnego okresu postklasycznego (1200-1521) znajduje się w linii prostej w stosunku do kanału. Jak podaje María de Lourdes López Camacho, w wielu przypadkach drogi wodne przebiegały równolegle do dróg lądowych.

Pozostałości dawnego molo (fot. Mauricio Marat, INAH)

Pierwotnie w miejscu tym płynęła rzeka, która została przekształcona w kanał żeglowny, a w połowie XVIII wieku w akwedukt, mający 904 łuki i prowadzący od basenów Chapultepec do fontanny Salto del Agua. Odkryty kanał z czasów prekolumbijskich pojawia się na tak zwanej Mapie z Uppsali (z około 1550 r.). Prawdopodobnie była to główna droga wodna, gdyż badania archeologiczne potwierdziły, że jej maksymalna szerokość wynosiła 1,80 metra. Jest to stosunkowo wąska przestrzeń, ale wystarczająca dla mniejszych łodzi.

Artefakty znalezione podczas wykopalisk (fot. Mauricio Marat, INAH)

Kierująca wykopaliskami Liliana Márquez Escoto przekazała, że największa część, w której obserwuje się dno kanału i piaski plaży, ma wymiary 2,50 m szerokości i 4 m długości. Hydrologia i nachylenie obszaru doprowadziły do zastosowania systemu pali dla wzmocnienia ścian kanału. Podczas prac natrafiono na pozostałości 40 pali ułożonych poprzecznie. Przeprowadzone analizy ujawniły, że część z nich została wykonana z drewna jodły. Próbki drewna pobrane z pali molo (zachowane fragmenty mają wysokość od 40 do 137 centymetrów i grubość od 13 do 29 centymetrów) zostaną wkrótce przesłane do laboratorium.

Fragment naczynia ozdobionego przedstawieniem słońca (fot. Mauricio Marat, INAH)

Archeolodzy zebrali też pozostałości botaniczne typowe dla osadów jeziornych: nasiona, drewno, ślimaki i korzonki. Z części odzyskanych próbek wynika, że dieta mieszkańców prekolumbijskiej osady opierała się na spożywaniu różnych jadalnych roślin trawiastych, dyni i pomidorów. Natrafiono też na fragmenty artefaktów o charakterze rytualnym, w tym kadzielnice i naczynia z symbolem słońca, które mogły zostać wrzucone do zbiornika wodnego jako dary ofiarne w późnym okresie postklasycznym.