W 2014
roku, podczas pierwszego sezonu projektu, poświęconego północno-zachodniej
równinie przybrzeżnej stanu Nayarit (Meksyk), zlokalizowano aż 57 miejsc ze
świadectwami archeologicznymi z czasów prekolumbijskich. Znajdują się one na
obszarze pomiędzy rzekami Grande de Santiago i San Pedro Mezquital. Kierujący
projektem archeolog Mauricio Garduño Ambriz z Centrum INAH Nayarit przekazał,
że natrafiono na pozostałości 53 ośrodków o charakterze mieszkalnym, dwa
miejsca z zachowanymi petroglifami i jedną niewielką grotę o przeznaczeniu
ceremonialnym w Cerro de Peñas. Konfiguracja przestrzenna owej groty jest
bardzo zbliżona do jaskini Tatéi Haramara, sanktuarium współczesnych Indian Wixaritari
(Huicholi), znajdującego się na wybrzeżu Pacyfiku, w gminie San Blas. Stanowi
mityczny archetyp, związany ze stworzeniem wód pierwotnych i formowaniem się
niebiańskich węży, które przenoszą deszczowe chmury w różne strony świata.
 |
| Niziny rozpościerające się wzdłuż rzek Grande de Santiago i San Pedro Mezquital (fot. Mauricio Garduño Ambriz, Centrum INAH Nayarit) |
Poza
tym, w Cerro El Tesorero zlokalizowano znaczne złoża chalcedonu, surowca
szeroko wykorzystywanego na przestrzeni swych dziejów przez przedstawicieli
kultury Aztatlán, zamieszkujących wybrzeże obecnego północnego stanu Nayarit i
południowego stanu Sinaloa. Mauricio Garduño Ambriz zaznaczył, że w ostatnich
latach nizinny krajobraz uległ zmianie w wyniku prac rolniczych i budowy
infrastruktury (drogi, kanały irygacyjne itp.), co pozwoliło na odkrycie
materiału archeologicznego, reprezentatywnego dla różnych okresów zamieszkania
tych terenów w okresach klasycznym i postklasycznym.
 |
| Mapa centralnego wybrzeża Nayarit, pochodząca z 1772 roku. Plan Senticpac i Yscuintla (fot. Mauricio Garduño Ambriz, Centrum INAH Nayarit) |
Podczas prac
rozpoznawczych zebrano próbki ceramiki, której datowanie wskazuje na długą
sekwencję zamieszkania, od końca okresu formatywnego (0-150/200 n.e.) do
środkowego okresu postklasycznego (850/900 - 1350 n.e.). Już wstępne badania
sugerują, że niziny te były gęsto zaludnione w okresie epiklasycznym, a
poszczególne osady były w okresie postklasycznym zgrupowane wokół najważniejszych stolic
regionalnych Aztatlán (Amapa, Coamiles, Las Animas i La Laguna ), położonych na
centralnym wybrzeżu Nayarit, co umożliwiło gospodarczą i handlową ekspansję
kultury Aztatlán.
 |
| Fragmenty ceramiki kultury Aztatlán z okresu postklasycznego (fot. Mauricio Garduño Ambriz, Centrum INAH Nayarit) |
Jak
podkreśla Garduño Ambriz, złożone procesy interakcji i globalizacji kulturowej,
charakteryzujące społeczności Mezoameryki w okresie postklasycznym - obejmujące również grupy ludności z odległych obszarów kulturowych, jak południowo-zachodnia
część obecnych Stanów Zjednoczonych lub Gran Nikoya - nie mogą być w pełni
rozważane bez uwzględnienia aktywnego uczestnictwa grup Aztatlán w zachodzących
procesach społecznych, politycznych i ekonomicznych.
 |
| Odnalezione na terenie Nayarit figurki antropomorficzne z okresu klasycznego i postklasycznego (fot. Mauricio Garduño Ambriz, Centrum INAH Nayarit) |
Archeolog
zwrócił też uwagę, że na przybrzeżnych ziemiach Aztatlán miał miejsce znaczący,
nieprzerwany i progresywny rozwój kulturowy. Do cech, uważanych tradycyjnie za
najbardziej charakterystyczne w przypadku kultury Aztatlán, należą wtórne
pochówki w urnach, które pojawiają się w okresie epiklasycznym (fazy Amapa i
Baluarte, 500-800/850 n.e.), zarówno na północy stanu Nayarit, jak i na południu
stanu Sinaloa, w miejscach takich, jak La Presa i Chametla, czy też doliny rzek Acaponeta i
Baluarte. Z drugiej strony, ważne wzory o charakterze symbolicznym, jak
trójkątne spirale, zdobiące naczynia rytualne w okresie klasycznym, zostały
włączone do stylu ikonograficznego w okresie postklasycznym, pojawiając się w
różnych motywach dekoracyjnych kultury Aztatlán, które zazwyczaj obejmowały pasy
niebiańskie i elementy związane z kultem Słońca i rytualnymi ofiarami.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz