Słynna droga sacbé,
łącząca majańskie miasta Uxmal i Kabah, związana jest z legendą,
zachowaną w pamięci zbiorowej i przekazywaną z pokolenia na pokolenie. Obecnie
specjaliści z Narodowego Instytutu Antropologii i Historii (INAH) w Meksyku
postanowili dokładnie zbadać tę drogę, liczącą 18 kilometrów
długości. Archeolodzy José Huchim (dyrektor Stanowiska Archeologicznego Uxmal)
i Lourdes Toscano (kierująca Projektem Kabah) przekazali, że chociaż w latach
90-tych XX wieku drogę tę przemierzyli już częściowo Ramón Carrasco i Thomas
Gallareta, to jednak dopiero teraz po raz pierwszy udało się pokonać całą
trasę, prowadzącą z Uxmal,
przechodzącą przez Nohpat, Che'etulix i Sacbe, i docierającą do Kabah.
Budowla na terenie stanowiska archeologicznego Sacbe (pomiędzy Nohpat a Kabah) (fot. José Huchim, INAH) |
Specjaliści INAH na drodze z Uxmal do Kabah (fot. José Huchim, INAH) |
Zmiany polityczne - wynikające z zawieranych przymierzy,
dokonywanych podbojów czy też zrywania wzajemnych stosunków - pozostawiły ślady
w architekturze miast, widoczne w niewielkich modyfikacjach budowli lub
znacznych przekształceniach, prowadzących do pojawienia się nowego stylu
architektonicznego. Wzniesiono również drogi sacbé, które łączyły odległe ośrodki. Trakt, prowadzący ze wschodniego
sektora Uxmal do Łuku w Kabah, ograniczony
jest po bokach dobrze ułożonymi, wielkimi kamieniami o średnicy 30-60 centymetrów .
Pomiędzy nimi znajdują się kamienie średniej wielkości (o średnicy 20-30 centymetrów ), a
także inne, znacznie drobniejsze.
Panorama Uxmal (fot. Mauricio Marat, INAH) |
Droga wiedzie w linii prostej i jedynie zmienia nieco bieg za
miastem Nohpat, prowadząc do Sacbe, a po kolejnej zmianie biegu
dochodzi już prosto do Kabah. Trasa
jest wyraźnie wytyczona i zachowała się w dobrym stanie. Wzdłuż sacbé, w najwyższych partiach terenu,
znajdują się pozostałości okrągłych, kamiennych budowli o średnicy 3-4 metrów i wysokości 1,50-2 metrów , które służyły za
wieżyczki strażnicze, pozwalające na obserwację drogi. Specjalista INAH dodał
też, że natrafiono na ślady zamieszkania, a mianowicie na podstawy domów
wzniesionych z materiałów nietrwałych i stanowiących miejsca odpoczynku. W ich
pobliżu znaleziono także naturalne formacje do gromadzenia wody deszczowej oraz
zbiorniki chultuny, mogące pomieścić
około 20-30 tysięcy litrów wody. Widoczne są też kamieniołomy, z których
wydobywano materiał do budowy drogi.
Łuk w Kabah kończący majańską drogę (fot. José Huchim, INAH) |
Pierwsze informacje o drodze z Uxmal do Kabah pochodzą z
zapisków zakonnika Estanislao Carrillo, kapłana z Ticul, urodzonego w 1798
roku. To on jako pierwszy wspominał legendę o karle z Uxmal, którą Eligio Ancona przytoczył później w swej książce Historia de Yucatan. Legenda opowiada o dziejach karła, zrodzonego
z jaja i wychowywanego przez starą czarownicę. Któregoś dnia karzeł znalazł pod
paleniskiem bęben tunkul i zaczął
grać. Dźwięk odbił się echem w całym rejonie i dotarł do uszu władcy Uxmal, który zaniepokoił się, gdyż jedna
z przepowiedni głosiła, że zostanie obalony przez osobę grającą na
instrumencie. Aby uniknąć przeznaczenia, władca zaproponował karłowi
współzawodnictwo i wystawił go na kilka prób, z których jednak karzeł wyszedł
zwycięsko. Wówczas karzeł objął rządy w Uxmal,
w przeciągu jednej nocy wzniósł Piramidę
Wróżbity, potem Pałac Gubernatora
i dom dla swej babki, a także nakazał zbudowanie drogi sacbé, łączącej Kabah z Uxmal.
Czytaj też o miastach Majów: Uxmal i Kabah
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz