W XVI wieku mieszkańcy Mezoameryki nie byli uodpornieni na wiele chorób przywleczonych przez Europejczyków do Nowego Świata i stali się ofiarami trzech siejących spustoszenie epidemii: pierwszej - w latach 1520-21, drugiej – w latach 1545-50 i trzeciej - w latach 1576-1581. Podczas epidemii ospy w 1520 roku zmarło około 5-8 milionów osób. Najtragiczniejszą w skutkach okazała się druga epidemia. Niektórzy historycy podają, że w przeciągu pięciu lat zmarło na tajemniczą chorobę aż 15 milionów ludzi, czyli 80% populacji, choć źródła nie zawsze są zgodne co do liczby zgonów, a różnice wynikają z faktu, że nie znamy dokładnej liczby mieszkańców Mezoameryki w momencie przybycia Hiszpanów. Niektórzy historycy podawali, że w 1520 roku Mezoamerykę zamieszkiwało około 25 milionów osób, a w 1550 tylko 3-4 miliony. Kolejna epidemia w latach 1576-78 zabrała połowę pozostałej przy życiu populacji. Od stu lat toczą się dyskusje na temat choroby, która wywołała epidemię w latach 1545-1550. Sugerowano, że mogła to być odra lub gorączka krwotoczna. Mieszkańcy Mezoameryki określali ją jedynie słowem cocoliztli, które w języku nahuatl określa po prostu „zarazę” i nie odnosi się do konkretnej choroby. Badania przeprowadzone ostatnio przez uczonych z Instytutu Maxa Plancka w Jenie (Niemcy) i opublikowane w czasopiśmie naukowym Nature Ecology and Evolution dostarczają nowych informacji na temat tajemniczej choroby.
Strona 46v z Kodeksu
Telleriano-Remensis,
na której ukazano ciała zmarłych podczas epidemii w 1545
roku
|
a) Mapa
przedstawiająca stanowisko archeologiczne Teposcolula-Yucundaa
w stanie Oaxaca; b) miejsce pochówku; c) szkielet z zachowanym DNA bakterii Salmonella enterica (źródło ilustracji: Nature) |
Badacze pod
kierunkiem Åshilda Vågene zastosowali metodę analizy komputerowej DNA i
wykorzystali nowy program służący do skanowania wszystkich bakterii
jednocześnie. Pozwoliło to na wykazanie obecności DNA bakterii Salmonella enterica. Uczeni byli również
w stanie zrekonstruować genom bakterii i ustalili, że był to serotyp Paratyphi
C. Bakteria ta wywołuje dur brzuszny (tyfus) i zdaniem badaczy mogła być
przyczyną epidemii. Jednocześnie jest
to pierwszy bezpośredni dowód zakażenia tą chorobą w Nowym Świecie. Salmonella
rozprzestrzenia się poprzez jedzenie lub wodę i mogła dotrzeć do Meksyku wraz z
udomowionymi zwierzętami, gdyż w Europie była znana już w czasach
Średniowiecza.
Masowy
pochówek w Teposcolula-Yucundaa (fot. Christina Warinner, Projekt Archeologiczny Teposcolula-Yucundaa) |
W 24 próbkach
pobranych ze szczątków na cmentarzu w Teposcolula-Yucundaa
bakterię Salmonella enterica
zidentyfikowano w dziesięciu przypadkach. Pięć pozostałych próbek pochodziło
z pochówków osób zmarłych przed
konkwistą hiszpańską i nie natrafiono tam na ślady bakterii.
Wielki
Plac w Teposcolula-Yucundaa (fot. Christina Warinner, Projekt Archeologiczny Teposcolula-Yucundaa) |
Alexander Herbig
(jeden z współautorów publikacji) podkreśla jednak, że należy być bardzo
ostrożnym w wysuwaniu ostatecznych wniosków. Co prawda przetestowano DNA dla
wszystkich bakterii chorobotwórczych, dla których dostępne są informacje o
genomach, jednak jest możliwe, że istniały całkowicie nieznane bakterie lub wirusy. Dlatego nie można z całkowitą pewnością przyjmować, że Salmonella enterica była przyczyną
epidemii cocoliztli, choć powinna być
brana pod uwagę.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz