O Becán usłyszano po raz pierwszy w 1934 roku, kiedy Karl Ruppert i John Denison z Instytutu Carnegie w Waszyngtonie wykonali pierwsze fotografie ruin i przygotowali mapę miasta. Tereny te były porośnięte roślinnością i prawie niedostępne aż do 1968 roku. W latach 1969-73 pracowała tu ekspedycja naukowa z Uniwersytetu w Tulane, a w latach 1983-85 rozpoczął wykopaliska meksykański archeolog Román Piña Chan. Prace kontynuowali w późniejszym okresie Ricardo Bueno Cano i Luz Evelia Campaña. Pierwsze ślady obecności ludzi w tym rejonie sięgają okresu preklasycznego. Becán zaczęło jednak zdobywać znaczącą pozycję dopiero we wczesnym okresie klasycznym (lata 250-600 n.e.), a szczyt rozwoju osiągnęło w latach 630-800.
 |
| Pięknie zdobione naczynie ceramiczne znalezione w Becán (Muzeum Fuerte de San Miguel w mieście Campeche, Meksyk) |
Becán otoczone było fosą, a do miasta prowadziło siedem mostów: trzy od strony północnej, dwa – od południowej, i po jednym – od zachodniej i wschodniej. Becán obejmuje kilka grup architektonicznych, wzniesionych wokół rozległych placów w późnym okresie klasycznym. Wiadomo jednak, że konstrukcje te przykryły poprzednie, znacznie starsze, sięgające wczesnego okresu klasycznego. Niektóre piramidy łączyły się ze sobą przejściami ze sklepieniami łukowymi.
 |
| Przejście przy Budowli VI |
Przy Placu A, zwanym też Placem Wschodnim, wznoszą się Budowle I, II, III i IV. Budowla I, o zaokrąglonych narożnikach, ma dwie boczne wieże o wysokości piętnastu metrów. Spełniała funkcję rezydencjalną i zachowało się tutaj wiele komnat zarówno na dolnym, jak i na górnym poziomie. Była wielokrotnie modyfikowana w latach 300–1000 n.e.
 |
| Budowla I |
W Budowlach II i III znajdują się liczne pomieszczenia mieszkalne. Były one niegdyś bogato zdobione. Ich fasady pokrywały kamienne mozaiki o formach geometrycznych oraz maski bóstw. Zachowały się też ławy i reliefy.
 |
| Przykłady elementów zdobniczych na budowlach Becán |
W północnej części Placu A wznosi się Budowla IV – kompleks świątyń i pałaców pochodzący z przełomu VII i VIII wieku. Schody centralne prowadzą na górny dziedziniec, a fasada budowli ozdobiona jest kamiennymi maskami zoomorficznymi.
 |
| Budowla IV |
Plac Centralny (znany jako Plac B) otoczony jest Budowlami VIII, IX i X. Budowla VIII to potężna konstrukcja z trzema wejściami i wielkim maszkaronem na fasadzie. Górną część budowli zajmowało dziewięć pomieszczeń. Ponieważ nie miały one żadnej wentylacji i nie docierało do nich światło, zatem uczeni przypuszczają, że władcy mogli odprawiać tam rytuały wymagające ciemności i odosobnienia.
 |
| Budowla VIII |
Sąsiednia Budowla IX ma aż 32 metry wysokości, co czyni ją najwyższą w mieście. Frontowe schody prowadziły do umieszczonej na szczycie świątyni i być może było to najważniejsze sanktuarium. Górna platforma, maszkarony i schody pojawiły się w późnym okresie klasycznym, przykrywając w ten sposób znacznie wcześniejszą konstrukcję. Archeolodzy znaleźli w Budowli IX komorę grobową z licznymi przedmiotami z muszli i obsydianu, a także ceramikę i figurkę antropomorficzną z drewna (co jest rzeczą bardzo rzadko spotykaną na ziemiach Majów ze względu na nietrwałość tego materiału).
 |
| Budowla IX |
Po stronie zachodniej Placu B stoi Budowla X. Jest to konstrukcja dwupoziomowa z szerokimi schodami centralnymi. Na szczycie widoczna jest świątynia, której środkowe wejście, ozdobione maszkaronami, symbolizuje paszczę potwora ziemskiego.
 |
| Budowla X |
W tylnej części budowli zachowały sie pozostałości dawnych komnat. Budowla X mogła zatem stanowić kompleks światynno-rezydencjalny.
 |
| Komnaty w tylnej części Budowli X |
We wnętrzu Budowli X archeolodzy odkryli pozostałości dawnej rezydencji z wczesnego okresu klasycznego, ozdobionej wspaniałym stiukowym wizerunkiem postaci, otoczonej ziemskimi potworami i wężami z rozwartymi paszczami.
 |
| Stiukowy relief odkryty przez archeologów w Budowli X |
Na Placu Zachodnim (zwanym też Placem C) znajduje się boisko do gry w piłkę.
 |
| Boisko do gry w piłkę w Becán |
Pod koniec okresu klasycznego Becán podupadło, podobnie jak większość majańskich miast w tym rejonie, liczba mieszkańców znacznie zmalała, aż wreszcie w XII wieku Becán zostało niemal całkowicie opuszczone, choć było sporadycznie zamieszkiwane aż do 1450 roku.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz