Miasta Majów: Sayil (stan Jukatan, Meksyk)

Sayil położone jest w niewielkiej odległości od innych miast w rejonie Puuc: Uxmal, Kabah, Labná czy Xlapak. W XIX wieku dotarli tam dwaj słynni podróżnicy: John Lloyd Stephens i Fryderyk Catherwood, którzy zachwycili się wspaniałym Pałacem.

Rysunek Fryderyka Catherwooda przedstawiający Pałac w Sayil

Pałac jest najbardziej okazałą konstrukcją Sayil, a przy jego budowie wykorzystano naturalne wzniesienie terenu. Pałac pochodzi prawdopodobnie z VIII w. n.e., gdyż w inskrypcji na jednym z nadproży wspominana jest data z 730 r. n.e. W późniejszym okresie był jednak wielokrotnie rozbudowywany. Fasada Pałacu skierowana jest na południe, a szerokie schody centralne prowadzą na górne poziomy.

Pałac w Sayil

Na każdym z trzech poziomów spotykamy odmienne dekoracje. Najniższa część jest stosunkowo skromna, a do komnat prowadzą wejścia z jedną lub dwiema kolumnami. Na drugim poziomie, znacznie bogatszym pod względem architektonicznym, można dostrzec portyki z dwiema kolumnami, a fryz budowli ozdobiony jest maskami bóstw, umieszczonymi również na narożnikach.

Drugi poziom Pałacu z fryzem ozdobionym maskami bóstw

Budowla na najwyższym tarasie wydaje się na pozór bardzo surowa, ale niegdyś nad wejściami do komnat znajdowały się duże, prostokątne panele pokryte reliefami. W całym Pałacu jest ponad dziewięćdziesiąt komnat.

Najwyższa część Pałacu

Przez miasto, z północy na południe wiodła droga sacbé, która łączyła Pałac z boiskiem do gry w piłkę i z innymi grupami budowli, należących do mieszkańców o różnym statusie społecznym.

Rysunek Catherwooda przedstawiający jedną z budowli mieszkalnych w Sayil

Sayil rozwijało się w późnym okresie klasycznym, a jego centrum mogło być zamieszkiwane przez około dziesięć tysięcy osób. Na terenie miasta znaleziono rzeźbione stele, choć większość z nich jest bardzo zniszczona, a inskrypcje uległy erozji. Najlepiej zachowana jest Stela 5, która przedstawia władcę podczas  rytualnego tańca.

Stela 5 z Sayil, przedstawiająca władcę podczas rytualnego tańca
(Narodowe Muzeum Antropologii w mieście Meksyk)

Na terenie Sayil znajduje się sporo podziemnych zbiorników na wodę deszczową, tak zwanych chultunów, które były szczególnie ważne dla mieszkańców, gdyż w pobliżu nie było żadnej studni cenote.