Badania genetyczne potwierdzają kontakty między Polinezją a Ameryką

Oryginalny artykuł: Genomic data support early contact between Easter Island and Americas. Phys.org 23.10.2014.

Najnowsze badania genetyczne wykazały, że kontakt między Ameryką a Wyspą Wielkanocną został nawiązany na kilkaset lat przed 1722, kiedy dotarł tam holenderski podróżnik Jakob Roggeveen. Wyniki badań opublikowane w Current Biology przedstawiają dowody genetyczne na trans-pacyficzne podróże między Polinezją a Ameryką, które dzieli niebagatelna odległość 4 tys. km, już ok. 1300-1500 n.e.

Zdaniem Anny Sapfo Malaspinas z Muzeum Historii Naturalnej przy duńskim Centrum Geogenetyki nasze poglądy na temat wczesnych migracji ludzi i kolonizacji Ameryki muszą zostać znacząco przewartościowane. Current Biology opublikuje także artykuł Malaspinas i Eske Willerslev opisujący badania dwóch ludzkich czaszek z brazylijskiego plemienia Botocudos (Aimore), których genom jest całkowicie polinezyjski bez widocznego komponentu rdzennie amerykańskiego.

Położenie Wyspy Wielkanocnej (Rapa Nui) na Pacyfiku (mapa Wikipedia)

Zdaniem archeologów około 1200 r. n.e. grupa 30-100 Polinezyjczyków - mężczyzn, kobiet i dzieci - po raz pierwszy dotarła na Wyspę Wielkanocną w dwóch lub więcej dwukadłubowych łodziach. Po osiedleniu się na tej odizolowanej wyspie wznieśli oni ogromne kamienne platformy i ponad 900 posągów, z których niektóre ważyły 82 tony.

Najstarsze znane przestawienie Wyspy Wielkanocnej pędzla angielskiego malarza Williama Hodgesa, 1775 (Wikimedia Commons).

Chociaż podróż do najbliższych nawet wysp musiała zajmować tygodnie, istnieją dowody wskazujące na kontakt z szerszym światem, na przykład obecność w Polinezji roślin pochodzących z kontynentów amerykańskich, w tym andyjskich batatów, na długo przed przybyciem Europejczyków.

Analiza genomu 27 rdzennych mieszkańców Rapanui potwierdza znaczący kontakt między wyspiarzami a rdzennymi Amerykanami pomiędzy 1300-1500 n.e., czyli 19-23 pokolenia wstecz. Ludność Rapanui zaczęła się mieszać z Europejczykami znacznie później - ok. 1850. Obecnie genom mieszkańców Rapanui jest w 76% polinezyjski, 8% rdzennie amerykański i 16% europejski.

Nowe dowody dotyczące Rapanui wskazują na jeden z dwóch scenariuszy: albo rdzenni Amerykanie przypłynęli na Rapa Nui, albo Polinezyjczycy popłynęli do Ameryki i z powrotem. Zdaniem badaczy bardziej prawdopodobne jest, że to mieszkańcy Rapanui dwukrotnie trawersowali ocean, biorąc pod uwagę symulacje z wcześniejszych badań pokazujące, że każdy celowy rejs na wschód od Rapa Nui trafiłby na kontynent amerykański przy długości podróży od 2 tygodni do 2 miesięcy. Z drugiej strony podróż z Ameryki na Rapa Nui jest trudniejsza, bo znalezienie małej wyspy na ogromnym oceanie to prawdziwe wyzwanie, co może też wyjaśniać, dlaczego Europejczycy tak późno tam dotarli. 

Rongorongo - pismo z Wyspy Wielkanocnej (Wikimedia Commons)