Miasta Majów: Chacmultún (stan Jukatan, Meksyk)

Ruiny miasta Chacmultún zostały odkryte w 1895 roku przez austriackiego badacza Teoberta Malera, który wykonał pierwsze fotografie budowli. W 1899 roku miejsce to odwiedził Edward Thompson, który wiele czasu spędził w Chichén Itzá, wydobywając przedmioty z tamtejszej świętej studni cenote. Zdołał sfotografować w Chacmultún niektóre konstrukcje oraz skopiować malowidła. Powrócił na teren ruin po kilku latach, aby sporządzić plac miasta. Okazało się wówczas, że rabusie zniszczyli sporoe budowli, a z malowideł ściennych zachowało się już niewiele.

Widok na ruiny Chacmultún

W późniejszym okresie, w latach 1998-2000, prace wykopaliskowe były prowadzone przez archeologów meksykańskich w ramach Projektu Chacmultún, którym kierował Carlos Pérez Álvarez.



Jedna z budowli w Chacmultún

Współczesna nazwa – Chacmultún – oznacza „wzgórza z czerwonego kamienia” i nawiązuje do charakterystycznego, różowego odcienia kamienia, z którego wzniesiono budowle.

Różowy odcień budowli w Chacmultún

Choć ludność osiedliła się na tych terenach już w okresie preklasycznym, około 300 roku p.n.e., to jednak ośrodek ten przeżywał czas największego rozkwitu w późnym okresie klasycznym i na początku okresu postklasycznego, w latach 800 – 1000 n.e.

Pozostałości jednej z budowli w  Chacmultún

Chacmultún, podobnie jak wiele innych miast na terenie obecnego stanu Jukatan, jest przykładem stylu architektonicznego puuc. W zdobnictwie budowli wykorzystano kamienne mozaiki, motywy geometryczne, stylizowane chatki, kolumienki oraz elementy antropomorficzne i zoomorficzne.

Detal z fryzu zdobiącego pałac w Chacmultún

Stylizowane chatki i kolumienki zdobiące pałac w Chacmultún

Przy zakładaniu miasta, Majowie w ciekawy sposób wykorzystali topografię terenu, gdyż budowle wzniesiono na rozciągających się wzgórzach o wysokości około ośmiu metrów.

Pałac w Chacmultún

Poszczególne kompleksy architektoniczne – Chacmultún, Xethpol, Cabalpak i Grupa Centralna – połączone były drogami sacbé.

Pozostałości dawnych sklepień łukowych

Większość budowli ma charakter rezydencjalny. Pałace liczyły od kilkunastu do kilkudziesięciu komnat ze sklepieniami łukowymi. Ich wewnętrzne ściany były pokryte malowidłami. Niektóre z pomieszczeń służyły zapewne jako miejsca zamieszkania, a część mogła być wykorzystywana na magazyny.

Pałac w grupie Cabalpak