Ruiny miasta San Andrés, leżące w Dolinie Zapotitán, były wspominane po raz pierwszy przez Montessusa de Ballore w 1892 roku, a w latach 1926-27 zostały odnotowane w wykazie stanowisk archeologicznych Salwadoru, sporządzonych przez Jorge Lardé i Samuela Lothropa.
 |
| Ruiny San Andrés |
Pierwsze prace wykopaliskowe zostały podjęte przez archeologów z Uniwersytetu Tulane, w latach 1940-1941. Później były one kontynuowane przez wielu badaczy, między innymi: Stanleya Boggsa, Jorge Mejía, Richarda Crane’a (w roku 1977), Briana McKee (lata 1997-1999) i Paula Amaroli (lata 2009-2010).
 |
| Tzw. „przedmiot ekscentryczny” z obsydianu znaleziony w San Andrés w 1977 roku (Muzeum miejscowe w San Andrés) |
Ziemie w Dolinie Zapotitán były zamieszkane już w późnym okresie preklasycznym (900 – 500 p.n.e.). Jednak okoliczne, aktywne wulkany nie sprzyjały spokojnemu życiu. Po wybuchu wulkanu Ilopango około 420 r. n.e., ludność częściowo opuściła te rejony i powróciła dopiero w latach 500-600. Kiedy około 600 roku wybuch wulkanu Loma Caldera zniszczył pobliskie miasto Joya de Cerén, jego mieszkańcy poszukali schronienia prawdopodobnie właśnie w San Andrés, gdyż w późnym okresie klasycznym (lata 650-900 n.e.) San Andrés osiągnęło szczyt rozwoju, stając się stolicą regionu, centrum politycznym i ceremonialnym.
Figurki ceramiczne z San Andrés
(Muzeum miejscowe w San Andrés)
Brak wapienia w tym rejonie sprawił, że mieszkańcy wznosili budowle z lepionych z gliny cegieł i cienkich płytek, służących głównie do ozdabiania schodów. Na terenie miasta rozciągają się dwa place. Na krańcach Wielkiego Placu wznosi się Budowla 5, zwana też La Campana , o wysokości dwudziestu metrów.
 |
| Budowla 5 (La Campana) przy Wielkim Placu |
Plac Centralny obejmuje Akropol z budowlami ceremonialnymi, administracyjnymi i rezydencjalnymi. Najlepiej zachowanymi konstrukcjami są tu Budowla 1 i wznosząca się po jej lewej stronie Budowla 2, której towarzyszą Budowle 3 i 4.
 |
| Budowla 1 na Akropolu |
 |
| Budowla 2 na Akropolu |
Poza Akropolem natomiast zachowała się jeszcze niewysoka platforma oznaczona jako Budowla 7.
 |
| Budowla 7 |
W San Andrés znaleziono ceramikę, zarówno wytwarzaną lokalnie, jak i sprowadzaną z innych rejonów, co świadczy o kontaktach handlowych utrzymywanych z Copán (Honduras) oraz miastami leżącymi na obszarze dzisiejszego Belize i gwatemalskiego Petén.
 |
Jedno z naczyń do użytku domowego, mogące służyć zarówno
do przygotowywania posiłków, jak i do przechowywania żywności
(Muzeum miejscowe w San Andrés) |
Około 900 roku miasta w Dolinie Zapotitán zaczęły podupadać i z czasem osiedlili się w tym rejonie Indianie Pipil. Aktywność okolicznych wulkanów jednak nie ustała. W 1000 roku nastąpiła erupcja wulkanu El Boquerón, a w 1658 roku obudził się wulkan El Playón, którego wybuch doprowadził do zatopienia doliny.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz