Mesoweb zainicjował nową serię publikacji pod tytułem La Corona Notes, w ramach której będą się ukazywały krótkie raporty z bieżących prac uczestników Proyecto Arqueológico Regional La Corona. Edytorami serii są: Marcello A. Canuto, Tomás Barrientos Q. oraz David Stuart. Pierwszy raport pióra szefów projektu - Marcello Canuto i Tomasa Barrientosa pt. “The Importance of La Corona”wyjaśnia znaczenie oraz historię tego stanowiska.
 |
| La Corona, podstopnica (pionowa płaszczyzna schodka) przestawiająca scenę rytualnej gry w piłkę wraz z inskrypcją glificzną (fot. Wikimedia Commons) |
La Corona była słynna na długo, zanim została zlokalizowana na mapie. Od lat 60-ych XX wieku znane było ponad 20 inskrypcji glificznych zrabowanych z tajemniczego "Stanowiska Q". Doskonale zachowane fragmenty tekstów wspominały także dynastię Kaanal z majańskiego miasta Calakmul w sposób sugerujący bliski związek między władcami obu miast.
W 1997 r. Corpus of Maya Hieroglyphic Inscriptions zorganizował ekspedycję pod kierownictwem Iana Grahama i Davida Stuarta, która odnalazła starożytne miasto i nazwała je "La Corona". Analiza tekstów glificznych pokazała, że niegdyś miasto to nazywało się Sak Nikte' - 'Biały Kwiat'. Dalsze badania wykazały, że La Corona była miastem dość niezwykłym. Mimo niewielkich rozmiarów, izolowanego położenia i (o ile wiadomo) braku glifu-emblematu, może się ona poszczycić znaczącą ilością zabytków o niezwykłych kunszcie wykonania, co było możliwe dzięki przyjaźni z potężną dynastią Kaanal.
Ponieważ sojuszników Calakmul dzieli dość duża odległość, badacze zasugerowali istnienie starożytnej drogi, która prowadziłaby z La Corona na południe do El Perú-Waka’, Hix Witz, Polol, Dos Pilas/Ceibal i Cancuen oraz na północ do Uxul i Calakmul. Na 200-kilometrowej trasie z Cancuen do Calakmul wszystkie miasta położone były w odległości 30 km jedno od drugiego, z wyjątkiem ok. 60-kilometrowego odcinka między La Corona i Uxul, gdzie archeolodzy spodziewają się odnaleźć ruiny jeszcze jednego miasta zaginionego w tropikalnej dżungli (patrz mapa w publikacji, strona 3). Podobnie jak jedwabny szlak niegdyś łączący Europę z Chinami, szlak Calakmul-Cancuen niekoniecznie istniał w postaci fizycznej "autostrady" (w Mezoameryce nie było zwierząt pociągowych, a transport pieszy nie wymaga aż tak dobrze przygotowanej nawierzchni), ale archeolodzy nadal szukają dowodów na jego istnienie.
Publikacja: Marcello A. Canuto, Tomás Barrientos Q. "The Importance of La Corona". La Corona Notes 1(1) 2013. Mesoweb: www.mesoweb.com/LaCorona/LaCoronaNotes01.pdf.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz