Ponad 10 tys. lat temu przez pustynię Chihuahua przeszedł wędrowiec zostawiając najstarsze w Ameryce Płn. ślady ludzkich stóp. Wiek dwóch odcisków - stopy prawej i lewej - odkrytych w 1961 został ostatnio oceniony na 10550 lat. Ponadto znaleziono ślady sprzed 7 tysięcy lat, a analiza pyłków roślinnych znalezionych w próbkach pokazuje, jak zmieniał się klimat w tym regionie i jak jego mieszkańcy musieli się przystosować do zmieniających się warunków.
 |
| Ślady ludzkich stóp sprzed ponad 10 tys.lat znalezione w 1961, obecnie w Museo del Desierto (Muzeum Pustyni) w Saltillo (fot. Arturo Gonzalez) |
Ślady odkryte w 1961 podczas budowy autostrady w północno-wschodnim Meksyku, około 300 kilometrów od granicy z Teksasem zostały przeniesione do miejscowego muzeum, a ich pierwotna lokalizacja została zapomniana. Poszukiwania stanowiska w 2006 nie przyniosły rezultatu, natomiast w pobliskim rezerwacie Cuatro Ciénegas ("Cztery Bagna") znaleziono dodatkowe 11 śladów. Ich wiek udało się ocenić dzięki faktowi, że zachowały się w skale osadowej zwanej trawertynem, zawierającej śladowe ilości uranu z wody, w której się formowała. Ponieważ uran rozpada się produkując tor w stałym tempie, naukowcy mogli określić proporcje tych pierwiastków i ocenić wiek próbek.
Wyniki badań wykazały, że para śladów znaleziona w 1961, znajdująca się obecnie w Muzeum Pustyni w Saltillo, ma około 10550 lat, natomiast wiek 11 odcisków znalezionych w Cuatro Ciénegas został oceniony na 7250 lat. Różnica w wieku próbek oznacza, że te dwa zestawy śladów powstałe dzięki unikalnym warunkom klimatycznym (bagniste, bogate w węglany osady) nie pochodzą z tego samego stanowiska.
 |
| Ślady ludzkich stóp sprzed ponad 7 tys. lat znalezione w Cuatro Cienegas (fot. Silvia Gonzalez) |
Kopalne ślady ludzkich stóp były już znajdowane w Ameryce Północnej - od Nikaragui po Kalifornię, ale wszystkie były przynajmniej tysiąc lat młodsze. Najstarsze znane ludzkie ślady na półkuli zachodniej to odcisk dziecięcej stopy w Chile datowany na 13 tys. lat temu i dodający ognia do debaty na temat, kiedy dokładnie ludzie skolonizowali Nowy Świat.
Zdaniem Nicholasa Felsteada, geoarcheologa z Durham University, który przeprowadził badania śladów z Meksyku, nowe odkrycie dostarcza ważnych informacji na temat okresu historycznego i regionu geograficznego Ameryki Północnej, które nie są jeszcze dobrze poznane. Wiadomo, że obszar, w którym znaleziono ślady, niegdyś był zamieszkany przez kulturę zwaną Coahuiltecan - zróżnicowaną grupę koczowniczych myśliwych i zbieraczy, który zajmowali tereny od środkowego Meksyku do równiny Teksasu. Chociaż wiele z tych grup z pewnością zawitało do Cuatro Ciénegas na przestrzeni tysięcy lat, Coahuiltecanie zostawili po sobie niewiele materialnych śladów swojej kultury.
Dodatkowo analiza śladów sprzed 7200 lat wykazała obecność starożytnych pyłków z drzew takich jak orzesznik jadalny i wierzba, co sugeruje, że niegdyś ten rejon był chłodniejszy i wilgotniejszy niż dziś. Znaleziono również pyłki opuncji - kaktusowatej rośliny stanowiącej podstawę diety Coahuiltecanów w czasach historycznych, co zostało odnotowane przez Hiszpanów w trakcie pierwszego kontaktu w XVI w.
 |
| Kwitnąca opuncja. Jej owoce są słodkie i soczyste, spożywane na surowo lub po przetworzeniu (fot. Billy Hathorn / Wikimedia Commons) |
Wszystkie te wskazówki sugerują, że osoba, która pozostawiła 11 śladów w Cuatro Cienegas podróżowała przez zmieniający się krajobraz, który stopniowo stawał się coraz suchszy, zmuszając rdzennych mieszkańców pustyni Chihuahua do adaptacji. Zdaniem autorów raportu, plemiona nomadów zaadaptowały się do coraz trudniejszych warunków klimatycznych i rozwinęły unikalną kulturę pustynną, która przetrwała do XVIII w., kiedy to ostatecznie wyginęła.
- Nicholas J. Felstead, Silvia Gonzalez, David Huddart, Stephen R. Noble, Dirk L. Hoffmann, Sarah E. Metcalfe, Melanie J. Leng, Bruce M. Albert, Alistair W.G. Pike, Arturo Gonzalez-Gonzalez, & José Concepción Jiménez-López (2013). Holocene-aged human footprints from the Cuatrociénegas Basin, NE Mexico. Journal of Archaeological Science: http://dx.doi.org/10.1016/j.jas.2013.11.010
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz