Yaxhá leży nad brzegiem jeziora o tej samej nazwie, w odległości
około 30 kilometrów
od Tikal. Miejsce to stanowi
jednocześnie rezerwat przyrody o bogatej florze i faunie, będący ostatnim
schronieniem białego żółwia i niektórych ginących gatunków ryb. Słowo yaxhá oznacza zielono-niebieską wodę i jest oryginalną nazwą, nadaną temu miastu
przez Majów już w czasach prekolumbijskich.
Yaxhá jest jednym z najstarszych ośrodków w tej części Peten gdyż
było zamieszkiwane już w okresie preklasycznym, od około 600 r. p.n.e. Z czasem
miasto osiągnęło spore rozmiary i zaczęło dominować na ziemiach położonych
wokół jezior Yaxhá i Sacnab. Już we wczesnym okresie
klasycznym tamtejsi władcy wznieśli pierwsze stele, które choć zachowały się do
dziś jedynie we fragmentach, to świadczą o znaczeniu miasta.
Na terenie miasta znajduje się
kilka kompleksów architektonicznych zwanych akropolami, które obejmują
piramidy, świątynie, pałace i budowle o charakterze administracyjnym,
wzniesione wokół placów połączonych ze sobą drogami sacbé. Najstarszą część Yaxhá stanowi pochodzący z późnego okresu preklasycznego Akropol Północny, na który prowadziły schody ozdobione niegdyś
wielkimi, modelowanymi w stiuku maskami bóstw.
Na Akropolu Północnym wznoszą się trzy piramidy tworzące kompleks triadyczny,
typowy dla późnego okresu preklasycznego.
Z punktu widokowego na szczycie
porośniętej roślinnością piramidy przy Placu
G można dostrzec wyłaniającą się z zieleni najwyższą, centralną piramidę Akropolu Północnego.
W końcowym okresie klasycznym
wprowadzono pewne modyfikacje na Akropolu
Północnym, wznosząc dodatkowe budowle po stronie południowej i
północno-wschodniej. Powstał tam pałac z ośmioma komnatami.
We wczesnym okresie klasycznym Yaxhá przypuszczalnie znajdowało się w sferze
wpływów Tikal, o czym może świadczyć kompleks
bliźniaczych piramid oraz Stela 11 z
wizerunkiem osoby w stroju typowym dla Teotihuacan
i związanym z nowym porządkiem na ziemiach Peten
wprowadzonym po 378 r. n.e.
Kiedy Tikal zostało pokonane przez połączone siły Caracol i królestwa Kaan
w 562 r. n.e., wydarzenie to musiało mieć również konsekwencje dla Yaxhá, gdyż ustała tam wówczas
działalność konstrukcyjna. Ponowny rozkwit miasta nastąpił dopiero w późnym
okresie klasycznym, kiedy to zmodyfikowano część dawnych budowli i wzniesiono
nowe. Z tego okresu pochodzi tak zwana Grupa
Malera.
W Grupie Malera znajduje się jeden z największych placów w Yaxhá. Mógł on pomieścić znaczną ilość
osób i tym samym stanowić miejsce ceremonii o charakterze publicznym.
Budowla piramidalna z pozostałościami dawnej świątyni na szczycie (Grupa Malera) |
Budowle otaczające plac były
modyfikowane, a ostatnia faza konstrukcyjna przypada na lata 750 – 800 n.e.,
kiedy to Yaxhá podniosło się po
tragicznych wydarzeniach związanych z atakami ze strony Naranjo, ośrodka leżącego w odległości zaledwie 18 kilometrów . Tamtejszy władca, K'ahk' Tiliw Chan Chahk, w 710 r. n.e. spalił miasto i pojmał króla Yaxhá.
Po długiej przerwie władcy Yaxhá zaczęli wznosić rzeźbione stele,
upamiętniające najważniejsze wydarzenia z ich życia. Chociaż stele są w
znacznym stopniu zniszczone, to jednym z władców wspominanych w zachowanych
choćby częściowo inskrypcjach jest król Yaxhá noszący imię K’inich Lakamtuun. Znaleziona
we fragmentach Stela 13 przedstawia
tegoż władcę podczas rytuału symbolicznego zasiewu, odprawionego w 789 r. n.e.,
choć w inskrypcji są też wspominane daty z 793 i 797 r. n.e.
Wizerunek K’inich Lakamtuun zachował się także na Steli 3 i Steli 31.
Stela 31 wznosi się przy Placu
E, pomiędzy Akropolem Północnym i
Akropolem Południowo-wschodnim.
Przedstawia władcę podczas rytualnego tańca, w wyjątkowo bogatym stroju oraz ze szczególnie wysokim i ozdobnym nakryciem głowy. Przy tym samym placu znajduje
się boisko do gry w piłkę oraz podłużna platforma z pozostałościami trzech
sanktuariów.
Drugie boisko do rytualnej gry w
piłkę wzniesiono na Akropolu Południowym,
przy pałacu królewskim. Boisko jest utworzone przez dwie równoległe platformy i
tak usytuowane, aby władca mógł obserwować grę ze swego pałacu.
Kolejnym kompleksem
architektonicznym jest Akropol Wschodni,
którego ostatnia faza konstrukcyjna pochodzi z późnego okresu klasycznego, choć
zachowały się ślady budowli jeszcze z końca okresu preklasycznego. Jako główne
wejście na plac tego akropolu służyła Budowla
218.
Na Akropolu Wschodnim wyróżnia się Budowla
216, piramida wysokości około 30 metrów , mająca dziewięć poziomów o
zaokrąglonych narożnikach. Na szczycie zachowały się pozostałości dawnej
świątyni z dwoma komnatami, ozdobionej niegdyś bogatym zwieńczeniem dachu.
Wewnątrz piramidy, pod schodami, archeolodzy odkryli grobowiec pochodzący z
późnego okresu klasycznego.
Z kolei na tak zwanym Placu
Kolumn zachowała się dość nietypowa budowla z okrągłymi kolumnami, wskazującymi
na wyraźne wpływy architektury z miast leżących na Jukatanie. Przy tym samym
placu wznoszą się też cztery małe sanktuaria.
Budowla na Placu Kolumn |
Na terenie Yaxhá archeolodzy
natrafili też na budowle mieszkalne przykryte niegdyś dachami z liści palmowych
oraz pozostałości dawnych warsztatów rzemieślniczych, w których wyrabiano
naczynia ceramiczne.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz