Odkrycia w Angamuco poszerzają wiedzę na temat Tarasków

Oryginalny artykuł: Colorado State University archaeologists' team discovers cemetery in Mexican city

Na terenie Angamuco, zamieszkiwanego w czasach prekolumbijskich przez kulturę Tarasków (znanych jako Purépecha) i leżącego na ziemiach zachodniego Meksyku, archeolodzy odkryli cmentarz pochodzący z późnego okresu postklasycznego (lata 1000–1520 n.e.). Grupa badaczy, którą kieruje Chris Fisher, profesor antropologii z Colorado State University, natrafiła na 37 kompletnych szkieletów ludzkich i ponad 20 zachowanych jedynie częściowo. Wśród osób złożonych w grobach były niemowlęta, dzieci i dorośli, kobiety i mężczyźni. Odkrycie ma zatem ogromne znaczenie, gdyż stanowiąc reprezentatywną próbkę populacji umożliwia dokładne badania i pozwala zmienić dotychczasowe poglądy na temat kultury Tarasków i zamieszkiwanych przez nich ziem.

Profesor Chris Fisher podczas wykopalisk w Angamuco (fot. Chris Fisher)

Jednym z ciekawszych znalezisk są wykonane z miedzi i brązu grzechotki, które nadal wydają dźwięki jak w dawnych czasach. W grobowcach natrafiono tez na naczynia ceramiczne i chociaż ich zawartość jest obecnie systematycznie analizowana, to co najmniej jedno z nich zawierało szczątki małej ryby.

 

Ceramika Tarasków (Narodowe Muzeum Antropologii w mieście Meksyk)

Jak podkreśla Chris Fisher, odkrycie cmentarza pozwala na jedyny w swoim rodzaju wgląd w zmiany zachodzące w stanie zdrowia, statusie czy dobrobycie mieszkańców Angamuco w okresie szybko postępujących procesów społecznych i zmian środowiskowych, związanych z powstawaniem imperium Tarasków. Ponieważ szczątki należą do osób obu płci, zmarłych w różnym wieku, a zatem stanowią imponujący przekrój dawnej populacji Tarasków.

Ozdobiony turkusami naszyjnik Tarasków
(Narodowe Muzeum Antropologii w mieście Meskyk)

Odkrycie cmentarza poszerza również wiedzę na temat praktyk grzebalnych dawnych Purépecha. Pochówki znajdowały się na rozległym placu, którego dominującą budowlą jest piramida i wzniesione obok duże ołtarze. W przypadku szkieletów niekompletnych zauważono ślady kremacji. Większość osób złożono w typowych małych grobach lub szybach. Cinthya Cardenas, bioarcheolog z Wydziału Antropologii Universidad Autónoma de Yucatán podaje, że analiza szczątków wykazała w wielu przypadkach patologie i stres, które mogły być związane ze stratyfikacją społeczeństwa i zmianami środowiskowymi.

Taraskowie słynęli z obróbki metali
(Narodowe Muzeum Antropologii w mieście Meksyk)

Prace wykopaliskowe w Angamuco prowadzone są w ramach Projektu Archeologicznego „Legacies of Resilience: The Lake Pátzcuaro Basin”, obejmującego długoterminowe i interdyscyplinarne badania, które pomogą w zrozumieniu rozwoju złożonych społeczności w tym rejonie. W projekcie uczestniczą archeolodzy, geolodzy i geografowie z Colorado State University w USA i z Centro de Estudios Mexicanos y Centroamericanos (CEMCA) w mieście Meksyk, a badania finansowane są z grantów otrzymanych z National Science Foundation, National Geographic Society oraz z funduszy prywatnych sponsorów.

Naszyjnik znaleziony na ziemiach Tarasków
(Narodowe Muzeum Antropologii w mieście Meksyk)

Prace na terenie Angamuco rozpoczęto w 2007 roku i przez trzy lata intensywnych oględzin i pomiarów zdołano udokumentować ponad 7000 dawnych budowli. Ponadto Chris Fisher i Stephen Leisz (profesor geografii z Colorado State University) wykorzystali technologię LIDAR (lotniczy skaning laserowy), dzięki której zdołano ustalić, że miasto było bardzo dobrze zorganizowane, a przede wszystkim bardziej złożone i liczące więcej mieszkańców niż sądzono na podstawie wcześniejszych badań tego regionu. Zdjęcia lotnicze pozwoliły zidentyfikować pozostałości ponad 20 000 najróżniejszych budowli. Angamuco zajmuje obszar ponad 12 kilometrów kwadratowych i leży na wysokości około 2100 metrów nad poziomem morza.

Wykonane z metali przedmioty Tarasków
(Narodowe Muzeum Antropologii w mieście Meskyk)

W okresie postklasycznym Taraskowie byli jedną z najważniejszych kultur Mezoameryki i rywalami Azteków. Zamieszkiwali rejony należące obecnie do meksykańskiego stanu Michoacán, choć nazwa ta – michoacán – pochodzi od Mexików, znaczy „miejsce rybaków” i nawiązywała do głównego zajęcia Tarasków żyjących nad jeziorem Pátzcuaro. Poza Pátzcuaro, do najbardziej znaczących ośrodków Purépecha należały Ihuatzio i Tzintzuntzan. Taraskowie byli wspaniałymi wojownikami i rzemieślnikami, a szczególnie zasłynęli z obróbki metali.