Rozwiązanie zagadki werniksu skalnego

Oryginalny artykuł: Solving a long-standing mystery about the desert's rock art canvas

Przez lata uczeni zdołali lepiej poznać zachowane na terenach pustynnych petroglify niż tajemniczą, pokrywającą skały i bogatą w mangan ciemną warstwę, w której zostały wyryte. Nazywana jest ona werniksem skalnym i od dawna zastanawiano się, czy ma pochodzenie biologiczne czy nieorganiczne. Obecnie naukowcy z kilku instytucji, między innymi z California Institute of Technology i Department of Energy's SLAC National Accelerator Laboratory przeprowadzili nowe badania, wykorzystując najróżniejsze techniki, w tym: sekwencjonowanie DNA, analizy mineralogiczne, mikroskopię elektronową i zaawansowane metody spektroskopii rentgenowskiej, dzięki którym można poznać rozkład manganu i innych pierwiastków w próbkach werniksu skalnego. 

Petroglify w Parku Narodowym Mesa Verde, Colorado, USA
(fot. Christine Fry i Peter Russo)

Celem prac było nie tyle ustalenie, skąd pochodzi werniks skalny, ale jak oddziałują z nim ekosystemy drobnoustrojów na pustyni. Wyniki badań pokazują, że mangan w pyle pustynnym był osadzany w warstwach werniksu skalnego. Różne związki manganu w werniksie skalnym były raczej rezultatem postępujących cykli chemicznych, a nie wystawienia na słońce przez tysiąclecia. Uzyskane podczas analiz informacje oraz fakt występowania bakterii zwanych Chroococcidiopsis, które wykorzystują mangan do ochrony przed ostrym pustynnym słońcem, doprowadziły badaczy do wniosku, że werniks skalny został pozostawiony przez drobnoustroje.