W
minionym tygodniu Narodowy Instytut Antropologii i Historii (INAH) zorganizował
konferencję naukową, poświęconą archeologii ziem północnego Meksyku, którego
największe bogactwo stanowią malowidła naskalne, petroglify i geoglify. Są one
niczym otwarta księga z przesłaniem od pierwszych, prostych jeszcze
społeczności. W ostatnich latach badania sztuki naskalnej znacznie się
rozwinęły i do chwili obecnej INAH zarejestrował na terenie Meksyku aż 3700
miejsc z zachowanymi pozostałościami sztuki naskalnej, z czego około 70%
przypada na ziemie północnego Meksyku, od stanu Tamaulipas po stan Baja
California. Do
najwspanialszych przykładów należą: Boca de Potrerillos (Nuevo León), Las
Labradas (Sinaloa), Pinturas de la
Sierra de San Francisco (Baja California Sur), Cueva de las
Monas (Chihuahua) i La Pintada
(Sonora).
Przed Kolumbem: najnowsze i najstarsze wieści z Ameryki prekolumbijskiej: archeologia, antropologia, lingwistyka. Majowie, Inkowie, Aztekowie, Teotihuacan i inne kultury prekolumbijskie.
niedziela, 29 czerwca 2014
Sztuka naskalna największym bogactwem ziem północnego Meksyku
Czytaj więcej:
Ameryka prekolumbijska,
geoglify,
malowidła naskalne,
Meksyk,
Mezoameryka,
petroglify,
sztuka naskalna
Zobacz na mapie:
Meksyk
piątek, 27 czerwca 2014
Nowy cykl kalendarzowy w inskrypcjach Majów
Oryginalny artykuł: Descubren un nuevo ciclo del calendario maya
W 1993
roku Arnoldo González Cruz z Narodowego Instytutu Antropologii i Historii
(INAH) w Meksyku, kierujący wówczas Projektem Archeologicznym w Palenque,
odkrył w Budowli 1 w Grupie XVI pomieszczenie, gdzie wśród gruzu zawalonej
konstrukcji leżały rozrzucone fragmenty bloków glificznych, wymodelowanych w
stiuku. Grupa XVI – kompleks o charakterze mieszkalno-administracyjnym –
znajduje się w pobliżu centrum ceremonialnego Palenque. Jedynie niektóre bloki
zajmowały swe oryginalne położenie. Ustalenie w którym miejscu znajdowały się
pozostałe przypominało wielką układankę.
Guillermo
Bernal Romero z Centrum Badań Majów w IIFL (Instituto de Investigaciones
Filológicas) Narodowego Uniwersytetu Autonomicznego (UNAM) w stolicy Meksyku,
badał fragmenty inskrypcji juz w 1998 roku. Jednak dopiero teraz, gdy udało się
częściowo ułożyć bloki glificzne w odpowiedniej kolejności, dopatrzył się w
kalendarzu Majów nowego cyklu 63 dni, którego do tej pory nie zauważono. W 2013
roku, dzięki pracom konserwatorskim przeprowadzonym przez Luz de Lourdes
Herbert z INAH, zebrano wszystkie odnalezione bloki glificzne i okazało się, że
tworzyły one dwa panele, zdobiące niegdyś odrzwia Budowli 1. Panel Zachodni
zdołano odzyskać w około 30%, a Wschodni w 65%. Dokładna obserwacja pozwoliła
ułożyć je tak, by tekst tworzył logiczną całość. Ustalono, że cały panel miał 4
kolumny po 14 bloków glificznych, czyli w sumie 56. Ponieważ część bloków
zaginęła, to oczywiście pojawiły się puste miejsca, ale można było zrekonstruować
brakujące fragmenty inskrypcji.
Wymodelowane w stiuku bloki glificzne, stanowiące fragment inskrypcji znalezionej w Palenque w 1998 roku (fot. UNAM, Meksyk) |
Czytaj więcej:
hieroglify Majów,
inskrypcje Majów,
kalendarz,
Majowie,
Meksyk,
Mezoameryka
Zobacz na mapie:
Palenque, Chiapas, Meksyk
środa, 25 czerwca 2014
25 nowych kipu z Incahuasi
Oryginalny artykuł: Archaeologists find 25 quipus at Inca site in Peru
Archeolog Alejandro Chu, kierujący pracami wykopaliskowymi
na terenie stanowiska Incahuasi,
poinformował o znalezieniu dwudziestu pięciu dobrze zachowanych kipu. Incahuasi, położone w odległości około 30 kilometrów na
południe od szosy Cañete-Lunahuana, jest najważniejszym - również pod względem
strategicznym - miastem wzniesionym przez Inków w dolinie Lunahuana. Najnowsze odkrycie
kipu ma szczególne znaczenie, gdyż
znajdowały się one w budowlach określanych jako kallanka, a nie w grobowcach, jak zdarzało się wcześniej. Wszystko
zatem wskazuje na to, że znalezione kipu
wykorzystywano w celach administracyjnych.
Kipu (fot. Andina/Hector Vinces) |
wtorek, 24 czerwca 2014
Odkrycie malowideł ściennych i bogatych darów ofiarnych w Pachacamac
Oryginalny artykuł: Primer descubrimiento de pinturas murales en Pachacamac desde 1938
Na terenie Pachacamac, leżącego w centralnej części peruwiańskiego wybrzeża,
grupa archeologów odkryła barwne malowidła ścienne. Prace prowadzone są w
ramach Projektu Ychsma, którym kieruje profesor Peter Eeckhout z Université
Libre w Brukseli i Milton Luján Dávila. Peter Eeckhout poinformował, że podczas
tegorocznego sezonu wykopaliskowego badania skupiły się na obszarze 300 metrów kwadratowych ,
gdzie znajdowała się budowla z malowidłami. Przypuszczalnie była to świątynia,
gdyż na posadzkach pomieszczeń i w wąskich przejściach sanktuarium znaleziono
bardzo dużo bogatych darów ofiarnych.
Kusi Colonna-Preti, odpowiedzialna
za konserwację malowideł, przekazała, że do chwili obecnej udało się
zidentyfikować jedynie niektóre motywy. Malowidło zachowało kolory: czerwony,
żółty, czarny, biały, niebieski i zielony, a barwniki były niekiedy nakładane
warstwami. Przede wszystkim należało zapewnić stabilność budowli, która została
naruszona podczas trzęsień ziemi.
Malowidła ścienne w Pachacamac (fot. Ministerstwo Kultury w Peru) |
Czytaj więcej:
Ameryka Południowa,
Ameryka prekolumbijska,
archeologia,
Inkowie,
malowidła ścienne,
Pachacamac,
Peru
Zobacz na mapie:
Pachacamac, Peru
poniedziałek, 23 czerwca 2014
Zmiany klimatyczne pchnęły Peruwiańczyków do migracji
Oryginalny artykuł: DNA study on mummies suggests climate instability drove ancient Peruvians to migrate. Phys. org 18.06.2014.
Międzynarodowy zespół ekspertów doszedł do wniosku, że migracje prekolumbijskich społeczeństw andyjskich były spowodowane zmianami klimatycznymi, a nie - jak dotychczas uważano - ekspansją imperium Wari. W artykule opublikowanym w Proceedings of National Academy of Sciences zespół opisuje przeprowadzone badania mitochondrialnego DNA pochodzącego z mumii w połączeniu z modelowaniem prawdopodobieństwa subiektywnego w celu określenia migracji mieszkańców Peru w latach 840 p.n.e a 1450 n.e.
Malowana tkanina kultury Wari (hiszp. Huari) z okresu 700-900 n.e. (fot. Wikimedia Commons) |
Zobacz na mapie:
Peru
sobota, 21 czerwca 2014
Badania mumii 2-letniej dziewczynki z Ameryki Płd.
Oryginalny artykuł: Researchers reveal results from CT scan of South American mummy. Phys.org 18.06.2014.
"Wirtualna autopsja" południowoamerykańskiej mumii z kolekcji Buffalo Museum of Science dostarcza pierwszych informacji na jej temat. Mumia znajduje się w muzeum od ponad stulecia, ale dotychczas nieznane były nawet jej wiek i płeć.
W ramach wystawy "Mumie Świata" otwartej w Buffalo 12 kwietnia dr Peter Loud z Roswell Park Cancer Institute (RPCI) i dr Heather Gill-Frerking z American Exhibitions Inc. wraz z zespołem radiologów z RPCI wykonali nieinwazyjną trójwymiarową tomografię komputerową mumii.
Na podstawie analizy tkanek miękkich i szkieletu zespół stwierdził, że jest to mumia dwuletniej dziewczynki. Zachowały się niektóre organy wewnętrzne, w tym wątroba i część płuc, ale nie znaleziono śladów żadnej choroby ani urazu kośćca. Na plecach poniżej lewego ramienia znajduje się prostokątny przedmiot - być może amulet z rowkiem z boku. Dalsze badania mają określić, z czego wykonany jest przedmiot oraz identyfikować inne zachowane organy wewnętrzne.
Badanie innej peruwiańskiej mumii dziecka sprzed 550 lat, wykonane w 2011 r. w centrum medycznym amerykańskiej marynarki w San Diego (fot. Samantha A. Lewis, US Navy / Wikimedia Commons) |
środa, 18 czerwca 2014
Grobowiec kultury Tiahuanaco w południowym Peru
Oryginalny artykuł: Arequipa: hallan tumba tiahuanaco en el valle de Tambo
Peruwiański dziennik „El
Comercio” zamieścił wczoraj informację o dokonanym na początku bieżącego roku
odkryciu nekropolii, wskazującej na ślady kultury Tiahuanaco (Tiwanaku) w
Dolinie Tambo. W odległości trzech kilometrów od strefy miejskiej w dystrykcie
Punta de Bombón (prowincja Islay), ekipa archeologów z Uniwersytetu
Wrocławskiego i Katolickiego Uniwersytetu Santa María w Arequipie (UCSM)
znalazła kompleks grobowców w formie cyst. Jak przekazał Luis Augusto Belan
Franco – jeden z kierujących wspólną ekspedycją i dyrektor Muzeum
Archeologicznego UCSM – pomimo iż rejon ten był już wcześniej
rabowany przez okolicznych mieszkańców, to zdołano natrafić na nietknięte szczątki
ludzkie z czasów prekolumbijskich. Najbardziej znaczącym odkryciem jest
grobowiec typowy dla kultury Tiahuanaco, pochodzący z okresu 600 – 800 n.e., z
zachowanym zawiniątkiem grobowym i ceramiką o przeznaczeniu ceremonialnym.
Odkrycie to wskazuje jednocześnie na ekspansję tej kultury na południowe
wybrzeża obecnego Peru.
Naczynie ceramiczne znalezione w grobowcu (fot. Universidad Católica de Santa María) |
poniedziałek, 16 czerwca 2014
UNESCO ma wpisać nowe stanowiska na listę światowego dziedzictwa
Oryginalny artykuł: World Heritage Committee meeting opens in Doha. UNESCO.org 15.06.2014
W Katarze rozpoczyna obrady Komisja ds. Światowego Dziedzictwa. Podczas tej sesji Komisja rozważy wpisanie na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO 36 nowych stanowisk oraz zbada stan ochrony ponad 100 z 981 istniejących stanowisk. Wśród kandydatów z obu Ameryk znajdują się:
- Starożytne Miasto Majów i Chroniony Las Tropikalny Calakmul w Meksyku (rozszerzenie stanowiska "Starożytne Miasto Majów Calakmul")
Biosfera Calakmul (fot. Wikimedia Commons) |
Czytaj także: INAH stara się o wpisanie obszaru na południe od Calakmul na listę światowego dziedzictwa UNESCO
- Andyjski System Dróg (Argentyna, Boliwia, Chile, Kolumbia, Ekwador, Peru)
Fragment Drogi Inków (fot. Wikimedia Commons) |
- Prekolumbijska wioska kultury Diquís z kamiennymi kulami (Kostaryka)
Kamienna kula na dziedzińcu kostarykańskiego Muzeum Narodowego (fot. Wikimedia Commons) |
Czytaj także: Nowe spojrzenie na rdzenne kultury i ich wiedzę
niedziela, 15 czerwca 2014
O czym pisali Majowie: Nadproże 1 z Laxtunich
Historia Laxtunich (czyt. lasztunicz) jest absolutnie fascynująca. W VIII w. n.e. miasto było wasalem potężnego Yaxchilan, o czym wiemy z zachowanych inskrypcji glificznych. Potem - podobnie jak inne majańskie miasta - zostało opuszczone i pochłonęła je dżungla. Dopiero w 1951 dwoje amerykańskich podróżników Dana i Ginger Lamb opublikowało książkę “Quest for the Lost City” opisującą ich podróż po majańskiej dżungli, w trakcie której odwiedzili Palenque, Bonampak, Yaxchilan oraz "Lashch-Tu-Nich", czyli “miejsce rzeźbionych kamieni”. Książka zawiera nawet kilka zdjęć autorów na tle ruin, jednak do tej pory nie udało się ich zidentyfikować. Tajemnicę lokalizacji tego miejsca Lambowie zabrali ze sobą do grobu, a niektórzy eksperci wątpią w ich relację.
Nie ulega natomiast wątpliwości, że istnieją 4 nadproża pochodzące z okolic Yaxchilan, które zostały zrabowane z oryginalnej lokalizacji i wprowadzone na rynek dzieł sztuki: Nadproże 1 udało się odzyskać i znajduje się obecnie w Kimbell Art Museum w Fort Worth w Teksasie, Nadproża 2, 3 i 4 znajdują się w nieznanych prywatnych kolekcjach, a wśród specjalistów krążą jedynie ich fotografie.
Nadproże 1 z Laxtunich (fot. Wikimedia Commons) |
sobota, 14 czerwca 2014
Pierwszy atlas inuickich szlaków w Arktyce
Oryginalny artykuł: First atlas of Inuit Arctic trails launched. Phys.org 10.06.2014.
Naukowcom udało się stworzyć mapę tras, którymi rdzenni mieszkańcy Arktyki od wieków nawigują po lądzie, morzu i lodzie, dzięki wiedzy przekazywanej z pokolenia na pokolenie. Mapa ta została opublikowana online pod adresem paninuittrails.org jako interaktywny atlas, który powstał na podstawie zapisków historycznych, map, nazw szlaków i miejsc oraz publikowanych i niepublikowanych sprawozdań ze spotkań z Inuitami z XIX i XX wieku. Pokazuje on po raz pierwszy pan-Eskimoski świat, który powoli znika wraz ze zmniejszającą się pokrywą lodową i rosnącą siłą przemysłu wydobywczego. Specjaliści argumentują, że atlas jest istotny nie tylko jako próba ratowania dóbr kultury, ale przede wszystkim jako dowód na obecność i zasięg inuickiej kultury, związki między różnymi grupami, historię ich suwerenności i mobilności w tym bogatym w zasoby regionie oraz istnienie rozległej sieci szlaków handlowych.
Inuicki szlak (fot. Claudio Aporta) |
piątek, 13 czerwca 2014
Malowidło ścienne w Cholula zostało czasowo udostępnione zwiedzającym
Oryginalny artykuł: Muestran murales prehispanicos de Cholula
Słynne malowidło ścienne Los bebedores („Pijacy”) na terenie
stanowiska archeologicznego Cholula (stan Puebla, Meksyk), które choć znane od
momentu odkrycia w 1969 roku, zostało obecnie udostępnione czasowo zwiedzającym.
Stało się to dzięki inicjatywie Narodowego Instytutu Antropologii i Historii
(INAH), który od dziesięciu lat prowadzi prace konserwatorskie tego wspaniałego
malowidła, zajmującego powierzchnię długości 60 metrów i wysokości
około 2,5 metra .
Malowidło ścienne Los bebedores (fot. Melitón
Tapia, INAH) |
Scena przedstawia 164 postacie
uczestniczące w uroczystości, podczas której obficie leje się pulque, a zatem wszyscy są w stanie
upojenia alkoholowego. Pomimo iż malowidło liczy 1800 lat, to nadal zachowuje
żywe kolory: czerwony, żółty i zielony. Postacie wykreślone z wielką
zręcznością, trzymają w dłoniach naczynia, z których wylewa się pulque. Jedni siedzą bezpośrednio na
ziemi, inni w kucki. Mają przepaski na biodrach i pióropusze.
Jedna z postaci, trzymająca naczynie z pulque (fot. Héctor
Montaño, INAH) |
Czytaj więcej:
Ameryka prekolumbijska,
Cholula,
malowidła ścienne,
Meksyk,
Mezoameryka,
napoje alkoholowe
Zobacz na mapie:
Puebla, Meksyk
środa, 11 czerwca 2014
Majański "Dom Rady" w Nixtun-Ch’ich’ (Peten, Gwatemala)
Oryginalny artykuł: Ancient Mayan artwork discovered in Guatemala
Na terenie Nixtun-Ch’ich’ w rejonie Peten (Gwatemala), grupa archeologów
odkryła pozostałości majańskiego Domu Rady (tak zwanego popol naah), pochodzącego sprzed około 700 lat. Budowla ma wymiary
50 na 50 metrów
i obejmuje dwie, wzniesione obok siebie sale z kolumnadami. W wywiadzie dla Live Science, profesor
Timothy Pugh z Queens College w Nowym Jorku powiedział, że Dom Rady służył w
zasadzie zarówno niemal każdemu wydarzeniu o charakterze politycznym, jak i
rytuałom religijnym. Grupa Majów zwanych Chakan
Itza wykorzystywała go jako miejsce spotkań, oddawania czci bogom,
ceremonii małżeńskich i zawierania przymierzy. Miejscowi przywódcy, zbierający
się w Domu Rady, mogli sprawować władzę nad wspólnotą lub nawet znacznie
większym obszarem.
Pozostałości dawnego Domu Rady w Nixtun Ch'ich' (fot. Timothy Pugh) |
Czytaj więcej:
Ameryka prekolumbijska,
architektura,
boisko do gry w piłkę,
Dom Rady,
Gwatemala,
kadzielnice,
Majowie,
miasta Majów,
Nixtun Ch'ich',
ołtarze,
Peten
Zobacz na mapie:
Petén, Gwatemala
wtorek, 10 czerwca 2014
Odkrycie malowidła w Tambo Colorado (Peru)
Oryginalny artykuł: Descubren una pintura mural chincha-inca en Tambo Colorado
W kompleksie archeologicznym Tambo Colorado w Pisco (region Ica,
Peru) odkryto pozostałości malowidła ściennego. Prace archeologiczne są
tam prowadzone w ramach Projektu Qhapaq Ñan i mają na celu przygotowanie tego
wspaniałego inkaskiego ośrodka dla zwiedzających. Na malowidle znalezionym w
Pałacu Północnym w Sektorze B można dostrzec wzory geometryczne połączone z
meandrami czarnego koloru i ograniczone trójkątami barwy czerwonej, czarnej i
żółtej. Tego typu ikonografia jest typowa dla stylu Chincha-Inka.
Malowidło z Tambo Colorado (fot. Ministerstwo Kultury, Peru) |
poniedziałek, 9 czerwca 2014
Karaibskie petroglify z Montravail
Oryginalny artykuł: The engraved rocks of Montravail. Heritage Daily 30.05.2014.
Sztuka naskalna, a w szczególności petroglify to istotna część prekolumbijskiego dziedzictwa Małych Antyli.
Na Martynice zostały one odkryte na dwóch stanowiskach: w lesie Le Galion na wybrzeżu Atlantyku oraz na skraju lasu Montravail na południu wyspy. W przeciwieństwie do większości tego typu stanowisk petroglify z Montravail nie są bezpośrednio związane z morzem, rzeką czy strumieniem. Znajdują się około 3,5 km od wybrzeża na szczycie wzgórza, na wysokości około 200 m, z którego rozciąga się wspaniały widok na Morze Karaibskie, wyspę Diamond Rock oraz wygasły wulkan Morne Larcher.
Petroglify - wykute na 5 głazach z andezytu, rozrzuconych na powierzchni około 220 m2 - przedstawiają 16 prostych rysunków ludzkich twarzy zawierających oczy, zarys ust i czasem nosa; kilka z nich zawiera także elementy trudne do zinterpretowania. Na głównej skale o powierzchni około 1,50 x 1,70 m znajduje się 12 rysunków twarzy, z czego 11 zajmuje dużą, płaską powierzchnię. Naukowcy przypuszczają, że rysunki były związane z praktykami rytualnymi.
sobota, 7 czerwca 2014
Miasta Majów: Xcalumkín (stan Campeche, Meksyk)
Xcalumkín znajduje się w odległości kilkunastu kilometrów od
miasteczka Hecelchakán w meksykańskim stanie Campeche. W marcu 1887 roku dotarł
na te ziemie austriacki badacz Teobert Maler, który nadał miastu obecną nazwę i
w 1902 roku opublikował pierwszy raport na temat Xcalumkín. Po Malerze miejsce to odwiedzali jeszcze Eric Thompson
(w 1903 r.), Sylvanus Morley (w 1918 r.), Thomas Gann (w 1924 r.) oraz Harry
Pollock z Instytutu Carnegie w Waszyngtonie (w 1935 r.).
Jeden z dziedzińców w Xcalumkín |
Badaczy przyciągała spora ilość inskrypcji glificznych w Xcalumkín,
wyrzeźbionych przez Majów na najróżniejszych elementach architektonicznych:
nadprożach, odrzwiach, kolumnach i kapitelach. W 1942 roku, Raúl Pavón Abreu
przetransportował część rzeźbionych zabytków do miasta Campeche, dzięki czemu
przetrwały do dnia dzisiejszego, gdyż w latach 50-tych i 60-tych XX wieku
miasto zostało splądrowane przez rabusiów.
Inskrypcja zdobiąca wejście do jednej z budowli w Xcalumkín
(Museo de Arquitectura Maya “Baluarte de
|
Czytaj więcej:
Ameryka prekolumbijska,
archeologia,
architektura,
Campeche,
inskrypcje Majów,
Majowie,
Meksyk,
miasta Majów,
Xcalumkin
Zobacz na mapie:
Hecelchakán, Campeche, Meksyk
środa, 4 czerwca 2014
Archeolodzy natrafili na kolejny odcinek Drogi Inków prowadzący do Machu Picchu
Oryginalny artykuł: Encuentran nuevo camino inca que conduce a Machu Picchu
Peruwiański dziennik "El Comercio" powiadomił dzisiaj o odkryciu kolejnego odcinka słynnej Drogi Inków, prowadzącego do rejonu Wayraqtambo, Tambo de los Vientos, położonego w tylnej części Machu Picchu. Odcinek ma około półtora kilometra długości i szerokość w granicach od 1,20 do 1,40 metra, w zależności od topografii terenu, przez który przebiega. Ekipa badaczy w Parku Machu Picchu nadal pracuje nad oczyszczaniem drogi z porastających ją gąszczy i drzew. Obecnie można jedynie dostrzec boczne mury o wysokości dochodzącej do trzech metrów.
niedziela, 1 czerwca 2014
Fotogaleria: Zielony kamień Olmeków
Olmekowie zasłynęli nie tylko z
wielkich kamiennych rzeźb, ale również ze wspaniałych drobnych przedmiotów,
wykonywanych z kamieni w kolorze zielonym. Szczególnie cenili jadeit, który w
zależności od domieszek może przyjmować odcienie od niemal białego, poprzez szary, niebiesko-turkusowy, niebiesko-zielony po szmaragdową zieleń. Artyści
wykorzystywali jednak również inne skały i wprowadzone przez uczonych
określenie „zielony kamień” („greenstone” w języku angielskim i „piedra verde”
w języku hiszpańskim) obejmuje również: serpentyn, chloryt, piroksen,
plagiogranit, zoizyt, kordieryt, chromit, chryzopraz czy albit. Olmekowie byli
prawdziwymi ekspertami w obróbce jadeitu, choć wymagało to wielu godzin pracy, poświęconych piłowaniu, wierceniu
otworów, ścieraniu i polerowaniu. Poza tym na niektórych przedmiotach ryto
wizerunki postaci lub wzory, które dla podkreślenia detali pokrywano hematytem
lub cynobrem. W depozytach ofiarnych i grobowcach najczęściej znajdowano
polerowane siekierki wotywne, które zdaniem archeologów wyrabiano już około
1500 roku p.n.e. Karl Taube, w swym artykule poświęconym jadeitowi i kosmowizji
Olmeków pisze, że jadeitowe siekierki były związane z żyznością, a ich kształt
i kolor przypominały wyglądem kolby kukurydzy. Siekierki ozdabiano niekiedy
wizerunkiem boga kukurydzy, który przez Olmeków był przedstawiany z
charakterystycznym pęknięciem na czubku głowy lub otoczony czterema kolbami
kukurydzy, symbolizując jednocześnie axis
mundi, centrum kosmogramu, będącego metaforą świata stworzonego na
podobieństwo poletka kukurydzianego. Z zielonych kamieni wyrabiano także:
okrągłe i podłużne paciorki, ozdoby uszu, naszyjniki, bransolety, zawieszki,
plakietki, pektorały, perforatory, maski, figurki przedstawiające ludzi i
zwierzęta bądź istoty o cechach jaguara. Zachowało się też wiele dość tajemniczych przedmiotów, na przykład tak zwane „łyżki”, z zagłębieniem i otworkami do zawieszenia, służące
zdaniem niektórych uczonych do przyjmowania środków halucynogennych.
kliknij na zdjęcie aby powiększyć / click on photo to enlarge
Museo Regional de
Antropología “Carlos Pellicer Cámara” (Villahermosa, Meksyk)
Czytaj więcej:
figurki,
jadeit,
klejnoty,
maski,
Meksyk,
Mezoameryka,
Olmekowie,
sztuka prekolumbijska,
zielony kamień
Zobacz na mapie:
Tabasco, Mexico
Subskrybuj:
Posty (Atom)