Xcalumkín znajduje się w odległości kilkunastu kilometrów od
miasteczka Hecelchakán w meksykańskim stanie Campeche. W marcu 1887 roku dotarł
na te ziemie austriacki badacz Teobert Maler, który nadał miastu obecną nazwę i
w 1902 roku opublikował pierwszy raport na temat Xcalumkín. Po Malerze miejsce to odwiedzali jeszcze Eric Thompson
(w 1903 r.), Sylvanus Morley (w 1918 r.), Thomas Gann (w 1924 r.) oraz Harry
Pollock z Instytutu Carnegie w Waszyngtonie (w 1935 r.).
Jeden z dziedzińców w Xcalumkín |
Badaczy przyciągała spora ilość inskrypcji glificznych w Xcalumkín,
wyrzeźbionych przez Majów na najróżniejszych elementach architektonicznych:
nadprożach, odrzwiach, kolumnach i kapitelach. W 1942 roku, Raúl Pavón Abreu
przetransportował część rzeźbionych zabytków do miasta Campeche, dzięki czemu
przetrwały do dnia dzisiejszego, gdyż w latach 50-tych i 60-tych XX wieku
miasto zostało splądrowane przez rabusiów.
Inskrypcja zdobiąca wejście do jednej z budowli w Xcalumkín
(Museo de Arquitectura Maya “Baluarte de
|
Budowle, wzniesione w stylu
typowym dla architektury puuc,
rozmieszczone są wokół kilku dziedzińców. Niestety tylko niektóre z nich
zostały odrestaurowane przez archeologów. Przypuszczalnie największą
konstrukcję miasta stanowił Pałac
Cylindrów, który obejmuje aż dziesięć pomieszczeń. Fasada budowli została w
górnej części ozdobiona niewielkimi kolumienkami w formie cylindrów.
Pałac Cylindrów |
W dolnej części natomiast,
poszczególne grupy trzech takich cylindrów przeplatają się z motywami meandrów.
Przeplatające się kolumienki i meandry zdobiące dolną część fasady Pałacu Cylindrów |
Podobne motywy dekoracyjne w
formie kolumienek-cylindrów zostały też umieszczone pionowo, po bokach schodów.
Kolumienki-cylindry po bocznych stronach schodów Pałacu Cylindrów |
Szerokie schody centralne, pod
którymi znajduje się wejście do pięciu komnat, prowadziły do górnej części
budowli, obecnie niestety całkowicie zniszczonej.
Przejście pod schodami Pałacu Cylindrów |
Budowla Serii Początkowej zawdzięcza swą nazwę wyrzeźbionej dacie,
zapisanej systemem Długiej Rachuby: 09.15.12.06.09 (27 października 743 r. n.e.).
Wejście ozdobione było niegdyś wspaniałymi odrzwiami z wizerunkami dostojników,
nadprożami, kolumnami i kapitelami pokrytymi inskrypcjami glificznymi. Wewnątrz
mieściły się trzy komnaty.
Budowla Serii Początkowej |
W tej samej grupie
architektonicznej znajdują się jeszcze inne konstrukcje. Po stronie południowej
zachowała się budowla z czterema wejściami utworzonymi przez trzy kolumny, których oryginały zostały przewiezione do muzeum w mieście Campeche.
Budowla pałacowa z trzema kolumnami |
Dom Wielkiego Nadproża ma trzy komnaty. Nazwa budowli, wzniesionej
w latach 700 – 800 n.e., pochodzi od zdobiącego go niegdyś rzeźbionego
nadproża, przedstawiającego stojącą, bogato odzianą postać, z nakryciem głowy z
ptasich piór oraz z włócznią i tarczą w rękach.
Dom Wielkiego Nadproża |
Budowla Północno-zachodnia wznosi się na niewielkim wzgórzu, przy
dziedzińcu otoczonym innymi, niemal całkowicie już dziś zniszczonymi
konstrukcjami. Niegdyś miała aż osiem komnat, choć do dnia dzisiejszego
zachowały się tylko fragmenty wewnętrznych murów i podstawa jednego, wieńczącego
budowlę pomieszczenia z wejściem od strony północnej. Na fasadzie południowej,
z dwiema kolumnami, można jeszcze dostrzec pozostałości
dawnego, zdobionego dachu.
Budowla Północno-zachodnia |
Dziedzińce w Xcalumkín, otoczone konstrukcjami, które już legły w gruzach,
połączone były przejściem przypominającym rampę, nad którą być może wznosił się
niegdyś łuk, podobnie jak bywało to w przypadku innych miast w stylu puuc.
Rampa dzieląca dwa dziedzińce w Xcalumkín |
Spośród tych budowli jedyną,
częściowo odrestaurowaną jest znacznych rozmiarów kilkupoziomowa konstrukcja, z szerokimi
schodami prowadzącymi na szczyt.
Budowla przy jednym z dziedzińców |
Znajduje się tutaj pomieszczenie
z kamienną ławą i wejściem z pozostałościami dawnych kolumn.
Pomieszczenie z kamienną ławą i wejściem ozdobionym kolumnami |
W inskrypcjach w Xcalumkín wspominanych jest kilkanaście
różnych osób z tytułami takimi jak: Aj
K’in (odnoszący się przypuszczalnie do kapłanów obserwujących ciała
niebieskie), Aj Tz’ihb (skryba) czy Itz’aat (mędrzec). Znaczna część tekstów
opowiada o regionalnych władcach, zwanych sajalami,
spośród których szczególnie wyróżniał się sajal
o imieniu Kitpa’. To właśnie on i
jego rodzina są wymieniani w wielu inskrypcjach.
Panel 7 ze Xcalumkín przedstawiający prawdopodobnie wizerunek sajala Kitpa'
(Museo de Arquitectura Maya “Baluarte de
|
Zapis glificzny (ki-ti-pa-a) - Kitpa', imienia sajala (detal z Panelu 7)
(Museo de Arquitectura Maya “Baluarte de
|
Kolumny 5 i 6 ze Xcalumkín, pokryte rzeźbionymi inskrypcjami, wspominającymi sajala Kitpa'
(Museo de Arqueología Maya del
Camino Real de Hecelchakán, stan Campeche, Meksyk)
Na terenie Xcalumkín znajdowały się też dwie studnie cenote oraz kilka zbiorników na wodę, zwanych chultunami.
Studnia cenote na terenie Xcalumkín |
Xcalumkín zostało zamieszkane już w okresie preklasycznym, ale
dopiero znacznie później, w latach 730 – 850 n.e. osiągnęło szczyt rozkwitu,
stając się ważnym ośrodkiem regionalnym.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz