Malowidło ścienne w Cholula zostało czasowo udostępnione zwiedzającym

Oryginalny artykuł: Muestran murales prehispanicos de Cholula

Słynne malowidło ścienne Los bebedores („Pijacy”) na terenie stanowiska archeologicznego Cholula (stan Puebla, Meksyk), które choć znane od momentu odkrycia w 1969 roku, zostało obecnie udostępnione czasowo zwiedzającym. Stało się to dzięki inicjatywie Narodowego Instytutu Antropologii i Historii (INAH), który od dziesięciu lat prowadzi prace konserwatorskie tego wspaniałego malowidła, zajmującego powierzchnię długości 60 metrów i wysokości około 2,5 metra.

Malowidło ścienne Los bebedores (fot. Melitón Tapia, INAH)

Scena przedstawia 164 postacie uczestniczące w uroczystości, podczas której obficie leje się pulque, a zatem wszyscy są w stanie upojenia alkoholowego. Pomimo iż malowidło liczy 1800 lat, to nadal zachowuje żywe kolory: czerwony, żółty i zielony. Postacie wykreślone z wielką zręcznością, trzymają w dłoniach naczynia, z których wylewa się pulque. Jedni siedzą bezpośrednio na ziemi, inni w kucki. Mają przepaski na biodrach i pióropusze.

Jedna z postaci, trzymająca naczynie z pulque (fot. Héctor Montaño, INAH)

Malowidło zajmuje dolny poziom Placu Ołtarzy i około 200 r. n.e. zdobiło fasadę budowli. Około 150 lat później zostało przykryte kolejną fazą konstrukcyjną, którą udekorowano bardziej geometrycznymi wzorami, jak w przypadku innego malowidła w Cholula, znanego jako Barras y estrellas („Laski i gwiazdy”).

Fragment malowidła znanego jako Barras y Estrellas (fot. Héctor Montaño, INAH)

Po wnętrzu Wielkiej Piramidy, gdzie znajduje się malowidło, niewielkie grupy zwiedzających oprowadza Enrique Lozoya, jeden z członków grupy CNCPC, która w INAH zajmuje się pracami konserwatorskimi dziedzictwa kulturowego. Ponieważ wykonał on rysunki każdej z postaci, a zatem zna ich najdrobniejsze szczegóły. Malowidło będzie udostępnione zwiedzającym do początków lipca bieżącego roku. Valerie Magar – kierująca pracami z ramienia CNCPC – uważa, że takie kontrolowane zwiedzanie ma bardzo duże znaczenie, gdyż odbywa się podczas trwania projektu, co umożliwia nie tylko zapoznanie się z najnowszymi interpretacjami przedstawionych scen, ale i przyjrzenie się bezpośrednio pracom konserwatorskim.

Malowidło ścienne Los bebedores (fot. Melitón Tapia, INAH)

Konserwacja malowidła jest stosunkowo trudna, gdyż zostało ono wykonane na wygładzonej powierzchni ziemi, przez co jest wrażliwe na wszelkie zmiany temperatury i wilgotności. W ramach planowanego projektu interdyscyplinarnego, archeolodzy, architekci i konserwatorzy postarają się rozwiązać problemy przesiąkania wody, rozmnażania się mikroorganizmów i przenikania soli na powierzchnię malowidła. Dulce María Grimaldi, odpowiedzialna za prace konserwatorskie rozpoczęte już w 2009 roku, podkreśla, że badacze przeprowadzili już serię analiz, aby przekonać się jak gromadzi się woda nie tylko we wnętrzu budowli, ale i w jej sąsiedztwie.