Różnorodność grup etnicznych na Wyspach Dziewiczych

Oryginalny artykuł: Surprising diversity of ethnic groups in the US Virgin Islands before Columbus

Kiedy Krzysztof Kolumb przybył na dzisiejsze Wyspy Dziewicze podczas swojej drugiej podróży przez Atlantyk w 1493 roku, były one już zamieszkane, ale w jaki sposób i kiedy wyspy St. Croix, St. John i St. Thomas zostały zaludnione pozostaje niepewne. Zespół uczonych ze Stanów Zjednoczonych, Argentyny, Wielkiej Brytanii i Danii przeprowadził pierwsze datowanie termoluminescencyjne kawałków ceramiki znalezionych na wyspach podczas prac archeologicznych. Można je teraz porównać z wynikami poprzednich  badań, które opierały się na analizie stylów, miejscu pochodzenia i datowaniu radiowęglowym.

Położenie wysp St. John, St. Thomas i St. Croix (źródło ilustracji: Heritage Science)

Fragmenty ceramiki zostały udostępnione przez Duńskie Muzeum Narodowe w Kopenhadze, które pozwoliło pobrać z nich próbki. Ceramika ta dotarła do muzeum w 1924 roku z byłych kolonii duńskich w Indiach Zachodnich. Próbki pochodziły ze 128 odłamków ceramiki z siedmiu różnych miejsc na wyspach St. John, St. Thomas i St. Croix. Jak podaje Kaare Lund Rasmussen, nowe datowanie przyczyniło się do bardziej szczegółowego zrozumienia, kiedy wyspy zostały zamieszkane oraz ile różnych grup etnicznych żyło na nich lub zajmowało się handlem w tym samym czasie. Badacze nie wiedzą, kim byli pierwsi mieszkańcy wysp. Chociaż na wyspach były prowadzone badania archeologiczne, to poza fragmentami ceramiki znaleziono niewiele artefaktów, które mogłyby powiedzieć więcej o tamtejszej ludności. 

Fragmenty ceramiki poddane nowemu datowaniu (źródło fot. Heritage Science)

Nowe datowanie kwestionuje powszechnie akceptowaną teorię o wczesnych mieszkańcach wysp, zaproponowaną w 1960 roku przez profesora Irwina Rouse'a z Yale University. Jego zdaniem ludzie dotarli na wyspy w trzech kolejnych falach z południa, z ujścia rzeki Orinoko w Wenezueli. Ta teoria jest wiarygodna i zrozumiała z kilku powodów: przy dobrej pogodzie można z jednej wyspy ujrzeć drugą, a dominujący w tym regionie południowo-wschodni wiatr sprawia, że podróż na północny zachód jest stosunkowo łatwa. Jednak datowanie termoluminescencyjne wykazało, że na wyspach pojawiło się kilka różnych stylów w tym samym czasie. Jak podkreśla Kaare Lund Rasmussen, nowe badania sugerują, że wiele kultur było obecnych w tym samym miejscu jednocześnie lub przynajmniej blisko siebie, co umożliwiało wymianę towarową. Jest to zatem w pewnym stopniu sprzeczne z teorią o trzech głównych falach napływu ludności z południa na północ. 

Fragmenty ceramiki poddane nowemu datowaniu (źródło fot. Heritage Science)

Jako przykład autorzy publikacji podają, że style Ostiones, Monserrate, Santa Elena, La Hueca i Cuevas, z których każdy przedstawia własne, charakterystyczne dekoracje zostały znalezione w różnych miejscach na trzech wyspach i są datowane na lata 600-1200. Świadczyłoby to o tym, że pięć różnych grup etnicznych mogło zamieszkiwać wyspy w tym okresie. Być może nie w sposób ciągły, mogły przybywać, odchodzić i powracać. Wydaje się, że podróże przebiegały w wielu kierunkach, zarówno na północ, jak i na południe. Obecnie uczeni badają, czy skład chemiczny gliny może dostarczyć informacji o tym, gdzie wykonano różne naczynia ceramiczne, czy zostały wyprodukowane lokalnie, czy też przywiezione łodziami z innej wyspy.