Eksperci INAH natrafili na pozostałości chinampas w Chalco (stan Meksyk)

Oryginalny artykuł: Expertos del INAH descubren evidencias de chinampas arqueológicas en Chalco, Estado de México

We wschodniej części stanu Meksyk, na granicy gmin Chalco de Díaz Covarrubias i Valle de Chalco Solidaridad, archeolodzy z Narodowego Instytutu Antropologii i Historii (INAH) zlokalizowali pozostałości dawnego kanału i dwóch nasypów jeziornych, które prawdopodobnie są związane z pływającymi ogrodami zwanymi chinampas. Odkrycie zarejestrowano pomiędzy majem a lipcem w ramach inspekcji terenu przed budową linii trolejbusu Chalco – Santa Martha. Podczas wykopalisk natrafiono na cztery konteksty archeologiczne na różnych głębokościach, z których dwa położone najniżej pochodzą z czasów prekolumbijskich, jeden z lat 650-900, a drugi z jeszcze wcześniejszego okresu i to właśnie ten ostatni dotyczyłby wspomnianych chinampas.

Pozostałości dawnego kanału i nasypów (fot. Joshue Baal Soto Vargas, INAH)

Jak podaje archeolog Joshué Baal Soto Vargas (z Centrum INAH – stan Meksyk), dawny kanał znajduje się na głębokości 3,26 metra, jest zorientowany w kierunku północ-południe, ma szerokość 1,10 metra i wysokość od 65 do 70 centymetrów. Nasypy musiały powstać na dnie jeziora Chalco prawdopodobnie w okresie najniższego poziomu wody. Składały się one z kilku warstw ułożonych jedna na drugiej. Pierwsze trzy stanowiły podstawę nasypów jeziornych i zostały przykryte warstwą mulisto-gliniastą w kolorze czerwono-brązowym, która z czasem została podniesiona, prawdopodobnie w wyniku wahań poziomu wody w jeziorze. Jest możliwe, że te elementy są prekursorami chinampas znanych z okresu  postklasycznego. 

Fragment talerza znaleziony podczas wykopalisk
(fot. Joshue Baal Soto Vargas, INAH)

W warstwach znaleziono ostrza pryzmatyczne z zielonego obsydianu pochodzącego z rejonu Pachuca, szczątki paleobotaniczne (nasiona) oraz kości małych zwierząt, które zostaną zbadane w celu uzyskania dokładniejszych informacji. Natrafiono również na cienki drewniany pień umieszczony w pozycji pionowej (podobnie jak w przypadku montowanych do dziś fundamentów chinampas), który przecina wszystkie warstwy aż do naturalnego dna jeziora. Wspomniany artefakt ma długość 1,45 metra i maksymalną średnicę ośmiu centymetrów, nachylony jest w kierunku zachodnim i oba jego końce ociosano w szpic. 

Po prawej stronie widoczny drewniany pień przechodzący przez wszystkie warstwy nasypu
(fot. Joshue Baal Soto Vargas, INAH)