Europejczycy mogli doprowadzić do wyginięcia wielu gadów na wyspach Gwadelupy

Oryginalny artykuł: European colonists may have driven the extinction of 50-70% of snakes and lizards on the Guadeloupe 

Do tej pory, badając wpływ człowieka na bioróżnorodność, uczeni głównie zwracali uwagę na wymarłe gatunki dużych zwierząt, a mniejsze nie wzbudzały już takiego zainteresowania. Nie prowadzono też w tym zakresie systematycznych prac archeologicznych i paleontologicznych. Obecnie Corentin Bochaton (z Instytutu Maxa Plancka w Niemczech) oraz jego współpracownicy (z Francji, Australii, USA i Kanady) postanowili przyjrzeć się gadom na wyspach Gwadelupy na Karaibach. Na wyspach tych zachowały się skamieniałości z późnego plejstocenu i holocenu, co pozwoliło na odtworzenie ewolucyjnej historii i różnorodności gadów w przeciągu 40 000 lat. 

Szczątki kostne jaszczurek wykorzystane w badaniach
(źródło ilustracji: Science Advances)

Badacze przeanalizowali około 43 000 szczątków kostnych gadów (węży i jaszczurek) zebranych na terenie 31 stanowisk na sześciu wyspach. Podzielili je na cztery grupy: 1) pochodzące z późnego plejstocenu, 2) pochodzące z holocenu przed dotarciem pierwszych ludzi na wyspy Gwadelupy, 3) z czasów zamieszkiwania wysp przez tubylców, 4) od momentu kolonizacji wysp przez Europejczyków do chwili obecnej. Krzysztof Kolumb dotarł na wyspy Gwadelupy w 1493 roku, a francuska kolonizacja rozpoczęła się w 1635 roku.

Kręgi węży analizowane przez uczonych
(źródło ilustracji: Science Advances)

Wyniki prac sugerują, że przez tysiące lat ani zachodzące zmiany klimatyczne, ani obecność rdzennej ludności nie wpłynęły na zmniejszenie różnorodności miejscowych gadów. Okazało się, że około 50-70% węży i jaszczurek na wyspach Gwadelupy wyginęło w ciągu ostatnich 500 lat, czyli po przybyciu Europejczyków. Zdaniem uczonych, mogły przyczynić się do tego ssaki, które pojawiły się wraz z kolonizatorami, przede wszystkim koty i mangusty polujące na średniej wielkości gady, ale zagrożeniem mogły być też szczury i szopy pracze.