Rezultaty analiz szczątków kobiety i jej wyprawy grobowej odkrytych w Tingambato

Oryginalny artykuł: Analizan restos de una joven de elite de casi 1400 anos de antiguedad, descubiertos en Tingambato, Michoacan 

W 2011 roku badacze z Narodowego Instytutu Antropologii i Historii (INAH) odkryli na terenie stanowiska archeologicznego Tingambato (w meksykańskim stanie Michoacán) komnatę grobową (tzw. Grobowiec II) ze szczątkami kobiety, przy której znaleziono ponad 19 000 najróżniejszych elementów wykonanych z muszli i kamienia, tworzących niegdyś jej wyjątkowo bogatą wyprawę grobową. W 2016 roku, w ramach specjalnego projektu, rozpoczęto dokładną analizę zebranych materiałów i obecnie, po zakończeniu prac, zaprezentowano cyfrową rekonstrukcję grobowca. Kierujący projektem archeolog José Luis Punzo Díaz (z Centrum INAH – Michoacán) podkreśla, że jest to jeden z najważniejszych prekolumbijskich pochówków nie tylko na terenie Michoacán, ale i w całym Zachodnim Meksyku.

Cyfrowa rekonstrukcja Grobowca II w Tingambato (fot.: PAPACSUM-ADV Estudios)

Jak podaje uczestniczący w pracach Alejandro Valdés Herrera, badania DNA i analiza szczątków kostnych wykazały, że należą one do młodej, wywodzącej się z elity kobiety zmarłej w wieku 16-19 lat. Jej śmierć nastąpiła około 630 roku, a zatem w czasach największego rozkwitu Tingambato, który przypadł na lata 550-850. Ponieważ czaszka kobiety zachowała się w złym stanie, przygotowano jej staranną rekonstrukcję, która wykazała zamierzoną deformację. Są również widoczne modyfikacje zębów, prawdopodobnie wykonane na krótko przed śmiercią, gdyż nie zostały zniszczone. Chociaż młoda kobieta mogła przechodzić drobne choroby, to przyczyna jej śmierci pozostaje nieznana.

Czaszka kobiety pochowanej w Grobowcu II w Tingambato (fot.: PAPACSUM-ADV Estudios)

Wyprawa grobowa kobiety obejmowała 19 428 drobnych przedmiotów, w tym 18 601 z muszli i 827 z kamienia. W przypadku artefaktów z muszli ustalono, że większość paciorków i zawieszek wykonano z muszli Spondylus princeps, pochodzących z Oceanu Spokojnego, szczególnie cenionych przez kultury prekolumbijskie i charakteryzujących się pomarańczowym odcieniem. Ponad 3000 muszelek nawleczono na sznury, tworząc pektorał. Kobieta miała też 10 pierścionków z muszli, po jednym na każdym palcu, a jej kostki nóg były ozdobione sznurami paciorków o cylindrycznym kształcie, wykonanych z muszli Tripsycha tripsycha oraz dzwoneczkami również z muszli morskich. W pobliżu czaszki znajdowały się: diadem, ozdoba ucha i ponad 2000 małych muszli Olivella, które prawdopodobnie były ułożone bezpośrednio na włosach zmarłej kobiety.

Rekonstrukcja wyprawy grobowej (fot.: PAPACSUM-ADV Estudios)

Poza tym, przy szczątkach zmarłej znaleziono naszyjniki z kamieni o niebiesko-zielonej barwie. Dokładne badania wykazały, że większość paciorków została wykonana z amazonitu, którego pochodzenie nie jest jeszcze sprecyzowane, ale wiadomo, że jego złoża znajdowały się na terenie dzisiejszego stanu Chihuahua. Część przedmiotów została wykonana z turkusu, który przypuszczalnie dotarł do Tingambato z południowo-zachodnich ziem obecnych Stanów Zjednoczonych. 

Paciorki z kamienia o zielonej barwie znalezione w Grobowcu II (fot.: PAPACSUM-ADV Estudios)

Wokół ciała kobiety ułożono pięć miotaczy strzał (zwanych w Mezoameryce atlatl), z których cztery mają uchwyty z muszli i jeden z kamienia o zielonej barwie. Dzięki przeprowadzonym analizom ustalono odmienne procesy obróbki materiałów zarówno z muszli, jak i z kamienia, co dowodzi, że powstały one w różnych warsztatach rzemieślniczych.