Ślady obozowiska łowców-zbieraczy nad jeziorem Texcoco

Oryginalny artykuł: En la Era de Hielo, Santa Isabel Ixtapan pudo ser un campamento estacional de cazadores-recolectores

W związku z zarejestrowanymi w latach 2019-2021 w Dolinie Meksyku odkryciami możliwych pułapek na mamuty w Tultepec i licznych szczątków megafauny w Santa Lucía, meksykańscy badacze ponownie zwrócili uwagę na Santa Isabel Ixtapan, położone w stanie Meksyk, na północ od jeziora Texcoco. W 1952 roku natrafiono tam na szczątki jednego mamuta, a w 1954 roku, 250 metrów dalej znaleziono szkielet drugiego mamuta. Jednak w tym przypadku pod żebrami zwierzęcia znajdowały się trzy kamienne narzędzia ze śladami użytkowania przez człowieka. Był to pierwszy bezpośredni dowód interakcji między ludźmi epoki lodowcowej a megafauną plejstocenu w Dolinie Meksyku. 

Szczątki mamuta znalezione w Santa Isabel Ixtapan w 1954 roku (fot. INAH)

W 2022 roku w ramach projektu badawczego, w którym biorą udział specjaliści z różnych dziedzin, podjęto prace mające na celu ponowną ocenę tego stanowiska pod kątem archeologicznym, geoarcheologicznym i paleośrodowiskowym. Jak poinformowała koordynatorka projektu Patricia Pérez Martínez, obecnie nowe techniki i technologie pozwalają na bardziej dogłębne analizy. Uzyskane wyniki pokazują, że było to sezonowe obozowisko łowców-zbieraczy i tym samym Santa Isabel Ixtapan stanowi pierwsze materialne świadectwo istnienia tego typu miejsc na brzegach jeziora Texcoco około 9000 lat temu.

Prace na terenie dawnego obozowiska łowców-zbieraczy (fot. INAH)

Łowcy-zbieracze wykorzystywali tam nie tylko megafaunę, ale utrzymywali się też z zasobów jeziora, na co wskazują znalezione w 2022 roku, w pobliżu miejsca wykopania drugiego mamuta, niewielkie fragmenty ości ryb, które zdają się być spalone i związane z drobnymi kawałeczkami obsydianu. W obecnym roku prace na tym stanowisku będą kontynuowane i archeolodzy zamierzają dowiedzieć się więcej na temat tego kontekstu. Będą też prowadzone badania laboratoryjne, w tym analizy próbek gleby i trzech kamiennych narzędzi znalezionych w 1954 roku. Początkowo sądzono, że były to ostrza używane podczas polowania, ale wszystko wskazuje na to, że są to raczej noże służące do ćwiartowania zwierzyny. Jak podkreśla Patricia Pérez Martínez, zazwyczaj obozowiska łowców-zbieraczy spotykane są w jaskiniach i schroniskach skalnych w regionach górskich, na północy kraju. Z tego powodu sezonowe obozowisko łowców-zbieraczy na otwartym terenie jest tak rzadkim znaleziskiem.