Bogactwo archeologiczne stanu Guanajuato (Meksyk)

Oryginalny artykuł: Exhiben la riqueza arqueologica de Guanajuato

W Muzeum Sztuki i Historii Guanajuato w mieście León (Meksyk) zorganizowano specjalną wystawę poświęconą archeologii stanu Guanajuato i zaprezentowano około 300 artefaktów, z których wiele udostępniono zwiedzającym po raz pierwszy. Wystawa, będąca rezultatem wielu lat prac prowadzonych na ziemiach Guanajuato, ma na celu przedstawienie licznych aspektów kulturowych dawnych mieszkańców tego rejonu, ich życia codziennego, wierzeń religijnych i architektury. Kuratorami wystawy są archeolodzy Narodowego Instytutu Antropologii i Historii (INAH). Wystawa obejmuje zarówno przedmioty pochodzące z siedmiu prekolumbijskich stanowisk w Guanajuato, jak i świadectwa znalezione w mieście León, badane w ostatnich latach i ukazujące bogactwo kulturowe tych ziem.

Maska kultury Chupícuaro (Museo de Acámbaro, Guanajuato) (fot. INAH)

Wystawa obejmuje osiem głównych sekcji, z których cztery poświęcono stanowiskom archeologicznym: Plazuelas (Pénjamo), Peralta (Abasolo), Cañada de la Virgen (San Miguel de Allende) i El Cóporo (Ocampo), które są otwarte dla zwiedzających. Kolejne sekcje dotyczą ośrodków Arroyo Seco (Victoria) i Cerro de los Remedios (Comonfort) oraz kultury Chupicuaro, która rozwinęła się nad brzegiem rzeki Lerma, pomiędzy obecnymi miastami Acámbaro i Tarandacuao. Ostatnia sekcja związana jest ze znaleziskami w mieście León, siedzibie muzeum.

Naczynie antropomorficzne znalezione na terenie El Cóporo (fot. INAH)

Podczas prac wykopaliskowych na terenie Cerro de los Remedios odkryto kompleksy architektoniczne, które dostarczyły informacji o życiu dawnych mieszkańców i wskazały na ceremonialne wykorzystanie budowli. W północno-wschodniej części stanu Guanajuato natrafiono na wyróżniające się bogatą ikonografią malowidła naskalne, których długa tradycja nie ograniczała się jedynie do czasów prekolumbijskich, ale była kontynuowana w okresie  wicekrólestwa. Plazuelas, wzniesione na oddzielonych wąwozami zboczach pasma górskiego Pénjamo, było zamieszkiwane w latach 450-700 n.e. Ornamentyka tamtejszych budowli świadczy o kulcie, jakim otaczano bóstwa wody, ziemi, wiatru i ognia.

Stanowisko archeologiczne Peralta (fot. Héctor Motaño, INAH)

El Cóporo, leżące na zachód od pasma górskiego Santa Bárbara, kwitło w latach 500-900 n.e. Zachowały się tam kompleksy ceremonialne i budowle mieszkalne zarówno z kamienia, jak i z adobe (cegły suszonej na słońcu). 

Stanowisko archeologiczne El Cóporo (fot. Héctor Motaño, INAH)

Peralta wyróżnia się monumentalną architekturą i złożonością konstrukcyjną świątyń, a okres największego rozwoju przypadł tam na lata 400-650 n.e. 

Świątynia na terenie stanowiska archeologicznego Peralta (fot. Mauricio Marat, INAH)

W Cañada de la Virgen, zamieszkiwanym w latach 540-1050 n.e., dawne budowle i rozplanowanie miasta wykazują związki z obserwacjami nieba i cyklami kosmicznymi. 

Stanowisko archeologiczne Cañada de la Virgen (fot. Héctor Motaño, INAH)

Wystawa zajmuje powierzchnię ponad 1000 metrów kwadratowych. Zgromadzono tam naczynia ceramiczne, figurki antropomorficzne, ozdoby, narzędzia, broń i przedmioty codziennego użytku. Można też poznać detale konstrukcyjne najważniejszych budowli odkrytych na terenie wspomnianych wyżej stanowisk archeologicznych. Przygotowano także projekcje filmów i makiety, które przybliżą zwiedzającym prekolumbijską przeszłość stanu Guanajuato.