Na terenie Mata Indio odkryto wyjątkowy grobowiec z czasów Inków

Oryginalny artykuł: Tumba inca descubierta en Lambayeque es un hallazgo trascendental

Na terenie stanowiska archeologicznego Mata Indio, w sektorze Cerro Blanco natrafiono na monumentalną komnatę grobową z czasów Inków. Jak podaje dyrektor muzeum miejscowego w Huaca-Rajada Sipan, Luis Chero Zurita, jest to wyjątkowo doniosłe odkrycie dla historii Lambayeque, gdyż chodzi o kontekst grzebalny jedyny w swym rodzaju i dowodzący, że Inkowie osiedlili się w dolinie rzeki Zaña.

Grobowiec odkryty w Mata Indio (fot. Andina)

Znaczenie szarłatu w prekolumbijskim Meksyku

Numer 138 czasopisma Arqueología Mexicana został poświęcony szarłatowi (Amaranthus), zwanemu w języku nahuatl huauhtli. który w prekolumbijskim Meksyku odgrywał dużą rolę w życiu codziennym i ceremonialnym. Jako roślina jest bogaty w proteiny, tłuszcze, wapno, żelazo i wyróżnia się przede wszystkim dużą zawartością lizyny, a zatem stanowił część diety. O znaczeniu tej rośliny dla kultur Mezoameryki wspominali kronikarze z XVI wieku, szczególnie Bernardino de Sahagún i Diego Durán.

Zbiory szarłatu przedstawione w Códice Florentino

Jak podaje Emily McClung de Tapia, dr antropologii z UNAM, najstarsze na terenie Meksyku szczątki rośliny zidentyfikowanej jako Amaranthus to pochodzące sprzed 9000 lat zasuszone kwiatostany i nasiona, na które podczas wykopalisk natrafił archeolog Richard MacNeish w Dolinie Tehuacán (stan Puebla, Meksyk), chociaż uważa się, że szarłat był uprawiany dopiero około 7000 lat temu.

Zasuszone kwiatostany szarłatu znalezione w Dolinie Tehuacan
(Muzeum Archeologiczne w Tehuacan)
(fot. Boguchwała Tuszyńska)

Odrestaurowanie wyprawy grobowej "Kapłanki z Chornancap"

Oryginalny artykuł: Lambayeque: conservaran 100 joyas de la Sacerdotisa de Chornancap

18 października 2011 r., w Chornancap (Peru) natrafiono na grobowiec kobiety o wysokim statusie społecznym, związanej z kulturą Lambayeque (XII-XIII w.) i pochowanej z ośmioma osobami, licznymi darami i symbolami władzy. Było to jedno z najważniejszych odkryć archeologicznych dokonanych w Lambayeque w ostatnich latach i pozwoliło inaczej spojrzeć na rolę kobiet w prekolumbijskim Peru. Jak poinformował kurator Museo Arqueológico Nacional Brüning w mieście Lambayeque, Carlos Wester La Torre, specjaliści zamierzają odrestaurować pełną wyprawę grobową „Kapłanki z Chornancap”.

Odtworzenie wyglądu "Kapłanki z Chornancap" (fot. Andina)

Replika malowideł naskalnych z Cuevas Pintas

Oryginalny artykuł: Exhibiran primera replica mexicana de un sitio con pintura rupestre basada en registro 3D

Eksperci z Narodowego Instytutu Antropologii i Historii (INAH) przygotowują pierwszą wierną replikę schroniska skalnego z malowidłami, która zostanie wystawiona w Museo de las Misiones Jesuíticas w Loreto, w Kalifornii Dolnej Południowej. Malowidła naskalne znajdują się na terenie stanowiska archeologicznego Cuevas Pintas w pobliżu Loreto i jak podaje Sandra Cruz, konserwatorka z INAH, pochodzą sprzed ponad 6000 lat.

Replika schroniska skalnego z Cuevas Pintas (fot. Mauricio Marat, INAH)

Odkrycia polskich archeologów w Gwatemali i Peru

Artykuły w języku angielskim: Polish archaeologists are exploring a unique ceremonial complex in Machu Picchu i Polish archaeologists discovered several hundred artefacts in holy lake of the Maya

W sierpniu i we wrześniu 2018 roku archeolodzy z Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie i Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, podczas prac w Gwatemali odkryli w wodach jeziora Peten Itza ponad 500 najróżniejszych artefaktów, złożonych przez mieszkańców majańskiego miasta Nojpeten. Miejsce to służyło rytuałom prawdopodobnie od okresu protoklasycznego (lata 150 p.n.e. - 250 n.e.) do późnego okresu klasycznego (lata 600-800 n.e.).

Naczynia ceramiczne z depozytu ofiarnego złożonego w wodach jeziora Peten Itza (fot. Mateusz Popek)

Bogactwo archeologiczne w Milpa Alta

Oryginalny artykuł: INAH saca a la luz la riqueza arqueologica de Milpa Alta

Na terenie Milpa Alta zachowały się ślady stałego zamieszkiwania od okresu formatywnego (900 p.n.e. - 150 n.e.) przez klasyczny (150- 650 n.e.) i epiklasyczny (650-900 n.e.) aż po okres postklasyczny (900-1521 n.e.). Kilka lat temu, Blanca Paredes Gudiño z Narodowego Instytutu Antropologii i Historii (INAH) rozpoczęła przeglądanie wszelkich raportów dotyczących świadectw archeologicznych tego magistratu Miasta Meksyk. Przemierzając tereny, na podstawie zarejestrowanych znalezisk postanowiono utworzyć specjalny projekt, którego celem jest ochrona przyrody, dóbr kulturowych i pozostałości archeologicznych. Podjęto prace w 12 wioskach tego regionu i natrafiono na fragmenty ceramiki, przedmioty kamienne, pozostałości dawnych budowli o charakterze mieszkalnym i ceremonialnym, mury z niszami, schody, a także tarasy uprawne i kanały, które świadczą o złożonym systemie rolniczym.

Tarasy uprawne w San Pedro Atocpan (fot. Roberto Palacios)