Nie wszystkie papugi były sprowadzane przez dawnych mieszkańców południowo-zachodniej Ameryki Północnej

Oryginalny artykuł: Old bone links lost American parrot to ancient Indigenous bird trade 

Na terenie różnych stanowisk archeologicznych w południowo-zachodniej Ameryce Północnej, datowanych na VII lub VIII wiek od lat natrafiano na szczątki papug w grobach i na śmietniskach. Niezależnie od ich stanu zachowania zazwyczaj zakładano, że papugi były sprowadzane z innych ziem. Głównym powodem takiego podejścia był fakt, że najczęściej znajdowane tam papugi ary żyją w lasach deszczowych i na sawannach, a zatem musiały dotrzeć w wyniku wymiany handlowej ze społecznościami zamieszkującymi Meksyk. Jednak nowe badania, które przeprowadził John Moretti (z University of Texas w Austin, USA) pokazują, że część szczątków należy do papug grubodziobych, żyjących niegdyś na tych ziemiach.

Papuga grubodzioba (fot. U.S. Fish, Wildlife Service)

Jak podkreśla John Moretti, badania kości dostarczają nowego spojrzenia na życie zwierząt w dawnym ekosystemie. W 2018 roku John Moretti, przeglądając kolekcję kości zwierząt zebranych podczas wykopalisk prowadzonych w latach 50. XX wieku w stanie Nowy Meksyk natrafił na pojedynczą kostkę należącą do gatunku znanego jako papuga grubodzioba. Papugi te są zagrożonym gatunkiem i obecnie nie żyją w Stanach Zjednoczonych z powodu utraty siedlisk i polowań, ale nie zawsze tak było. Jeszcze w latach 30. XX wieku papugi grubodziobe występowały na obszarze od Arizony i Nowego Meksyku po północny Meksyk, gdzie są spotykane do dziś. Zamieszkują one tylko górskie starodrzewy sosnowe, gdzie gnieżdżą się w dziuplach i żywią się niemal wyłącznie sosnowymi szyszkami. Biorąc to pod uwagę, John Moretti postanowił zbadać związek pomiędzy lasami sosnowymi w Nowym Meksyku i Arizonie a szczątkami papug grubodziobych znalezionych na stanowiskach archeologicznych. 

Kość papugi grubodziobej znaleziona przez Johna Morettiego
(fot. John Moretti, University of Texas)

Okazało się, że w dziesięciu badanych stanowiskach archeologicznych, w których zidentyfikowano szczątki papugi grubodziobej, wszystkie tamtejsze budowle zostały wzniesione z drewna sosnowego. W przypadku połowy tych stanowisk, lasy sosnowe znajdowały się w promieniu około 11 km od osady. Zdaniem Morettiego prawdopodobnie ludzie łapali papugi grubodziobe podczas zbierania drewna i zabierali je do domu, podobnie jak wiewiórki i inne żyjące tam zwierzęta.