Peruwiańscy archeolodzy natrafili na drugą łaźnię Inków w Huánuco Pampa

Oryginalny artykuł: Arqueólogos peruanos hallan un segundo baño del Inca en Huánuco Pampa 

W sektorze Inkawasi na terenie stanowiska Huánuco Pampa (region Huánuco, Peru) peruwiańscy archeolodzy natrafili na drugą łaźnię Inków. Do tej pory było wiadomo o istnieniu tam jednej łaźni związanej z najważniejszą budowlą w Inkawasi. Prace wykopaliskowe wykazały, że konstrukcja ta miała drugą łaźnię, która jest bardziej złożona i ma większe rozmiary.

Prace wykopaliskowe w sektorze Inkawasi (źródło fot. Andina)

Łaźnia ma głębokość około dwóch metrów i została wzniesiona z doskonale obrobionych kamieni. Tworzą ją dwie asymetryczne części, do których wchodzi się przez boczne wejście z pięcioma stopniami. Każda część ma boczne nisze i niezależne baseny. Pomiędzy nimi znajduje się centralne przejście, przez które woda płynęła w kierunku kanału odwadniającego. Ten z kolei dzielił tę przestrzeń na dwie małe platformy w formie ław. Łaźnie Inków, zwane w języku keczua armanahuasi są zwykle związane z najbardziej zastrzeżonymi częściami miast i z budowlami o najwyższej randze, jak świątynie lub miejsca święte. Miały zatem charakter religijno-ceremonialny i pełniły raczej funkcję rytualną.

Nowo odkryta łaźnia Inków po zakończeniu prac wykopaliskowych
(źródło fot. Andina)

Prace wykopaliskowe w sektorze Inkawasi prowadzone są w ramach projektu Qhapaq Ñan. Huánuco Pampa było jednym z najważniejszych ośrodków administracyjnych Tawantinsuyu, położonym w newralgicznym punkcie między Cuzco a Quito. Wyróżnia się rozplanowaniem przestrzennym i monumentalnymi konstrukcjami. Stanowi część miejsc i dróg uznanych za światowe dziedzictwo w 2014 roku. Położone jest w dystrykcie La Unión, w prowincji Dos de Mayo, na wysokości 1697 metrów nad poziomem morza. Zgodnie z badaniami jego budowa rozpoczęła się około 1460 r., ale została przerwana w 1536 r. przez konkwistę hiszpańską. Ośrodek ten, poza swą funkcją administracyjną był też znany z produkcji wysokiej jakości tkanin.