Chaco Canyon nie było w stanie wyżywić swych mieszkańców

Oryginalny artykuł: Food may have been scarce in Chaco Canyon

Nowe badania z zakresu klimatologii i hydrologii, które przeprowadzili Larry Benson (z Museum of Natural History, University of Colorado, Boulder) i Deanna Grimstead (z The Ohio State University) wykazały, że Chaco Canyon nie było w stanie wyżywić tysięcy osób, co zmusza do zastanowienia się, ilu stałych mieszkańców liczył ten ośrodek. Ponieważ na terenie Chaco Canyon znajdują się zarówno liczne małe budowle mieszkalne, jak i wielopiętrowe domy, do tej pory przyjmowano, że w okresie swego największego rozkwitu, w latach 1050-1130 mogło być ono zamieszkiwane przez około 2300 osób. Jednak, jak zaznaczają wspomniani badacze, Chaco Canyon położone jest w niezbyt przyjaznym środowisku, z mroźną zimą, gorącym latem i niewielkimi opadami deszczu, a zatem trudno w takich warunkach zajmować się uprawą roli.

Wielki dom Hungo Pavi w Chaco Canyon
(źródło fot.: National Park Service)

Wystawa poświęcona artefaktom z Las Pilas

Oryginalny artykuł: Palacio de Cortes exhibe ofrendas en Las Pilas, sitio morelense ligado a Teotihuacan

W Muzeum Regionalnym Cuauhnáhuac w Cuernavace (stan Morelos, Meksyk) zorganizowano wystawę przedstawiającą artefakty z okresu klasycznego znalezione w grobowcach na terenie Las Pilas, dawnego centrum ceremonialnego, które położone jest w Jonacatepec, we wschodniej części stanu Morelos. Na szczególną uwagę zasługuje wyprawa grobowa osoby o wysokim statusie społecznym, przypuszczalnie kapłana, obejmująca, między innymi, wykonane z kamienia o zielonej barwie ozdoby uszu, naszyjnik i pektorał.

Ozdoby z zielonego kamienia znalezione w grobowcu w Las Pilas

(fot. Museo Regional Cuauhnáhuac, INAH)

Las Pilas powstało w latach 700-500 p.n.e. jako niewielka wioska zależna od Chalcatzingo, ośrodka związanego z kulturą Olmeków, odległego zaledwie o trzy kilometry. Później w Las Pilas pojawiły się wyraźne wpływy Teotihuacan, po upadku którego Las Pilas straciło swe znaczenie jako centrum ceremonialne, chociaż było nadal zamieszkiwane.

Stanowisko archeologiczne Las Pilas

Żyjąc wśród wulkanów

Wulkany odgrywały znaczącą rolę w życiu mieszkańców Mezoameryki. Jak wszystkie góry były uważane za miejsca o charakterze sakralnym i za siedzibę bogów związanych z deszczem i żyznością. W Mezoameryce wulkany spotykamy na dwóch głównych obszarach, z których jeden ciągnie się od Sierra Madre Occidental w Zachodnim Meksyku, przez ziemie Centralnego Meksyku aż po Zatokę Meksykańską, a drugi obejmuje tereny Gwatemali i Salwadoru rozciągające się od strony Oceanu Spokojnego. Zdarzało się, że erupcje wulkanów niszczyły całe miasta, pokrywając je warstwami lawy i popiołów. Do największych tego typu katastrof należał wybuch wulkanu Xitle, który pomiędzy 245 a 315 r. n.e. pogrzebał sięgające okresu preklasycznego Cuicuilco, położone na południu dzisiejszego miasta Meksyk.

Piramida w Cuicuilco zniszczona przez wybuch wulkanu Xitle

W rejonie Tetimpa (stan Puebla, Meksyk), w I w. n.e., w wyniku erupcji wulkanu Popocatepetl, ponad metrowa warstwa pumeksu pokryła dawne wioski zamieszkiwane od około 700 r. p.n.e. Dla archeologów jest to wyjątkowe miejsce do badań, gdyż wykopaliska odsłoniły pozostałości budowli mieszkalnych, miejsc kultu, a nawet pól uprawnych.

Budowle w Tetimpa odkopane spod warstwy pumeksu (fot. Patricia Plunket i Gabriela Urunuela)

Więcej fotografii z modelami prekolumbijskich budowli

Fotogaleria "Prekolumbijskie modele budowli" została powiększona o 26 nowych fotografii, które przedstawiają makiety świątyń i domów z róznych rejonów Mezoameryki.

 

Po lewej: model światyni Tolteków, po prawej: makieta domu z regionu Nayarit

Nowe badania mumii "Pepity"

Oryginalny artykuł: En proceso, nuevo estudio de ADN total a "Pepita", la momia infantil de la Sierra Gorda de Queretaro

Imieniem „Pepita” nazwano mumię dziewczynki, którą w 2002 roku odkryli mieszkańcy Altamira w Sierra Gorda w stanie Querétaro (Meksyk). Chociaż od tego czasu minęło aż 17 lat, to obecnie specjaliści Narodowego Instytutu Antropologii i Historii (INAH) postanowili wykorzystać nowe technologie i przeprowadzić dokładniejsze badania mumii, szczególnie DNA. Jak podaje archeolog Elizabeth Mejía, „Pepita” zmarła w 300 r. p.n.e., w wieku 2,5 lat, przypuszczalnie w wyniku choroby płucnej, być może związanej z nagłymi zmianami temperatury, które jednocześnie doprowadziły do szybkiej naturalnej mumifikacji zwłok. Jest to jedna z najstarszych mumii znalezionych na terenie Meksyku.

Mumia "Pepity" (fot. Mauricio Marat, INAH)