Pahñú – nowe stanowisko archeologiczne w stanie Hidalgo, Meksyk

Oryginalny artykuł: Abren Pahñú, nueva zona arqueologica en Hidalgo
Zobacz także: Fotografie INAH

Po kilku latach prac archeologicznych, prowadzonych przez Narodowy Instytut Antropologii i Historii (INAH-Conaculta) w Meksyku, zostało udostępnione zwiedzającym stanowisko archeologiczne Pahñú, położone na terenie Tecozautla w stanie Hidalgo, Meksyk. Z Pahñú, którego nazwa w języku Indian Otomí oznacza „gorącą drogę”, rozpościera się widok na półpustynną Dolinę Mezquital oraz wzgórze Hualtepec, będące być może mityczną Górą Węża – Coatepec.

Fernando López Aguilar, kierujący projektem archeologicznym podkreślił, że architektura miasta różni się od stylu wprowadzonego przez potężne Teotihuacan, dominujące wówczas w Mezoameryce, co może świadczyć o pewnej autonomii Pahñú.

Stanowisko archeologiczne Pahñú (fotografia INAH)

Odrestaurowane budowle, pochodzące z ostatniego okresu zamieszkania (lata 650 – 950 n.e.), kryją w swych wnętrzach znacznie starsze konstrukcje z okresu klasycznego (z lat 450 – 650 n.e.). Kilka tarasów i platforma prowadzą na niewielki plac, na którym wznosi się mała budowla o podstawie kwadratowej o boku długości około 6 metrów i wysokości około 1,5 metra. Stąd dochodzi się do Placu Głównego, na którym wyróżnia się najważniejsza piramida, mająca - wraz z wieńczącą ją świątynią - 10 metrów wysokości. Pod tą budowlą znajduje się wcześniejsza o dwieście lat konstrukcja, z fasadą ozdobioną płytami ustawionymi schodkowo i ze wzorami przypominającymi literę E. W tej samej części miasta znajduje się budowla nazwana Tecpan, która przypuszczalnie stanowiła rezydencję władców. Po stronie południowej placu, która ogranicza dostęp do centrum ceremonialnego, zachowały się jeszcze inne konstrukcje. Poza tym archeolodzy natrafili na terenie Pahñú na liczne petroglify, które zostały poddane dokładnej analizie.

Pahñú zostało założone w momencie, kiedy Teotihuacan było największym miastem Mezoameryki. Jednak kiedy ów potężny ośrodek upadł, miasto Indian Otomí nadal stanowiło najważniejsze centrum polityczne ludności hñäñü i przetrwało w takim stanie jeszcze około 400 lat. Zostało całkowicie opuszczone po 1000 r. Uczeni przypuszczają, że zamieszkująca te rejony ludność Otomí pochodziła od mieszkańców Teotihuacan, jednak – jak wykazują badania archeologiczne i etnograficzne – wyraźne są także związki z mieszkańcami San Juan del Río (w stanie Queretaro) i Acambay-Jilotepec (w stanie Meksyk) oraz korzenie sięgające tradycji Chupicuaro (500 r. p.n.e. – 300 r. n.e.).

Figurka z Chupicuaro
(Muzeum Ameryki w Madrycie)