W Vichama odkryto relief sprzed 3800 lat

Oryginalny artykuł: Vichama: el muro de la fertilidad

Na terenie stanowiska Vichama, w prowincji Huaura, 110 kilometrów na północ od Limy, archeolodzy odkryli relief, który przypuszczalnie nawiązuje swą symboliką do żyzności ziemi po okresie suszy i klęski głodowej, spowodowanych zmianami klimatycznymi. Relief przedstawia umieszczone w jednej linii cztery ludzkie twarze z zamkniętymi oczyma i wijące się pomiędzy nimi dwa węże. Głowy węży skierowane są ku dziwnej postaci, która - zdaniem badaczy - może być uosobieniem kiełkującego ziarna.

Relief odkryty w Vichama (fot. Alessandro Currarino, El Comercio)

Puyil - jaskinia przodków

Oryginalny artykuł: Estudios geneticos y arqueologicos revelan el pasado prehistorico y maya de la cueva de Puyil en Tabasco

W Narodowym Muzeum Antropologii w Mieście Meksyk została otwarta wystawa czasowa, poświęcona jaskini Puyil, która znajduje się w odległości 3,5 km na południowy zachód od miejscowości Puxcatán w gminie Tacotalpa, w meksykańskim stanie Tabasco. Aby dostać się do groty należy wspiąć się na wysokość 100 m na wzgórze San Felipe, po czym zejść na głębokość 120 metrów i przejść zawiłymi korytarzami. We wnętrzu groty zachowały się nie tylko bogate pochówki Majów z późnego okresu klasycznego (650-900 n.e.), ale również szczątki trzech osób z bardziej odległych czasów.

Jeden ze szkieletów znalezionych w głębi jaskini Puyil (fot. Héctor Montaño, INAH)

Archeolog Luis Alberto Martos (kierujący Projektem Cueva de Puyil) przypomniał, że odkrycia dokonano w marcu 2004 roku, kiedy to grupa speleologów powiadomiła Narodowy Instytut Antropologii i Historii (INAH) o zachowanych w jaskini pozostałościach z czasów prekolumbijskich. Pierwsze prace podjęto w 2005 r., a dwa lata później przeprowadzono dokładniejsze badania w celu ustalenia, czy złożone w grocie osoby były związane z Majami czy z Zoque, gdyż obie kultury zamieszkiwały ten region.

Część darów złożonych w jaskini Puyil (fot. Luis Alberto Martos)

Złoża turkusów znajdowały się również w Mezoameryce

Oryginalny artykuł: Estudios geoquimicos cambian teoria acerca del origen de la turquesa mesoamericana

Przez dziesiątki lat uważano, że turkusy docierały do Mezoameryki z ziem południowo-zachodnich Stanów Zjednoczonych i północno-zachodniego Meksyku. Przypuszczenia te opierały się na fakcie, że na tamtejszych terenach zachowały się liczne kopalnie turkusów z czasów prekolumbijskich. Jednocześnie, istniejący w latach 900-1521 szlak handlowy o długości ponad 2000 kilometrów wskazywał na wymianę towarów z kulturami Hohokam, Mogollón i Pueblo, do których docierały pochodzące z Mezoameryki papugi ary, ziarna kakaowca i miedziane dzwoneczki. Najnowsze badania dowodzą jednak, że złoża turkusów musiały znajdować się również na terenie Mezoameryki.

Dysk z mozaiki turkusowej pochodzący z Templo Mayor (fot. Projekt Templo Mayor, INAH)

W jaskini w stanie Tamaulipas (Meksyk) znaleziono mumię dziecka

Oryginalny artykuł: En la cueva La Escondida descubren momia de nino acompanada de plantas cultivables como ofrenda

W jaskini La Escondida, w centralnej części meksykańskiego stanu Tamaulipas, w pobliżu gminy Victoria, archeolodzy z Narodowego Instytutu Antropologii i Historii (INAH) natrafili na nietknięte zawiniątko grobowe. Jak podaje kierujący pracami antropolog Jesús Ernesto Velasco González z Centrum INAH-Tamaulipas, na podstawie tomografii wykazano, że wewnątrz wykonanego z maty zawiniątka zachowała się mumia półtorarocznego dziecka, którego wiek ustalono na podstawie badań zębów i kości. Poza fragmentem tkaniny, znaleziono zawieszki, jedną z muszli, a drugą przypuszczalnie z kości. Na zawiniątku było umieszczone naczynie ceramiczne, a obok znajdował się koszyk upleciony z włókien roślinnych, 756 nasion dębu zimozielonego, 52 wyłuskane kolby kukurydzy i 4 pędy kalebasy.

Zawiniątko grobowe znalezione w jaskini La Escondida (fot. Mauricio Marat, INAH)

Pozostałości pałacu na terenie Coyoacan (Miasto Meksyk)

Oryginalny arykuł: Descubren el tecpan de un barrio del Coyoacan prehispanico

W Mieście Meksyk, na terenie Coyoacán, przy ulicy Francisco Sosa 440, archeolodzy z Narodowego Instytutu Antropologii i Historii (INAH) natrafili na pozostałości pałacu z dawnej dzielnicy Atenco Omac. Kierujący pracami Juan Cervantes Rosado podkreśla, że tego typu budowle, zwane przez Azteków tecpan, spotykane były w różnych miejscach na Płaskowyżu Centralnym w późnym okresie postklasycznym, od około 1300 r. i nawet jeszcze po konkwiście hiszpańskiej. Niestety zachowało się niewiele przykładów, gdyż podczas prac archeologicznych, na obszarze poza Tenochtitlan zdołano zarejestrować jedynie cztery, znajdujące się na terenie dawnego Acolhuacan (rejon Texcoco): Chiconautla, Chimalhuacan, Acozac i Cihuatecpan. W tecpan (lub tecpan-calli), zamieszkiwanych przez lokalnych władców i ich rodziny, dyskutowano różne sprawy administracyjne.

Teren, na którym prowadzone są wykopaliska (fot. INAH)