Najpóźniejszy grobowiec kultury Mochica

Oryginalny artykuł: Nuevo descubrimiento: hallan tumba de ultima mujer de elite mochica

W kompleksie Santa Rosa w Pucalá (region Lambayeque, Peru) odkryto grobowiec ze szczątkami kobiety, pochodzący z końcowej fazy Horyzontu Średniego, z lat 900-1000. Jak podaje kierujący projektem archeologicznym Edgar Bracamonte, kobietę pochowano już po zawaleniu się Budowli D, na której pozostałości natrafiono we wrześniu minionego roku (post: "Obecność kultury Wari w regionie Lambayeque"). W grobie znajdowały się również szczątki towarzyszącego zmarłej mężczyzny. Przy ciele kobiety złożono, między innymi, 204 miniaturowe naczynia, przedmioty z metalu oraz dwa zdobione naczynia ceramiczne.

Dekorowane naczynia ceramiczne znalezione w grobowcu (fot. Andina)

Jakie ptaki przedstawiają geoglify na Płaskowyżu Nasca?

Oryginalny artykuł: La sorprendente identidad de misteriosas aves gigantes lineas Nasca en Peru

Tajemnicze linie i geoglify na Płaskowyżu Nasca, zajmujące obszar o powierzchni około 450 kilometrów kwadratowych, przedstawiają, między innymi, różne wzory geometryczne oraz wizerunki zwierząt i roślin. Japońscy badacze: Masaki Eda (z Muzeum Uniwersytetu w Hokkaido), Takeshi Yamasaki (z Instytutu Ornitologii Yamashina) i Masato Sakai (z Uniwersytetu Yamagata) postanowili przyjrzeć się dokładniej kilkunastu przedstawieniom ptaków i zidentyfikować je z ornitologicznego punktu widzenia.

Geoglif, który do tej pory był uznawany po prostu za wizerunek kolibra (fot. Getty)

Misteckie malowidła zachowane na "Skale Kolibra"

Oryginalny artykuł: INAH rescatara gran paramento con pintura rupestre en la Mixteca Baja oaxaquena

Na wielkiej ścianie skalnej w Barrio de Guadalupe (gmina Ixpantepec Nieves, Mixteca Baja, stan Oaxaca, Meksyk), na długości 285 metrów zachowały się malowidła naskalne, które pochodzą sprzed ponad 1500 lat. O miejscu tym, nazwanym w języku misteckim Kava ndiyo’o („Skała Kolibra”) dowiedziano się w 2015 roku od okolicznych mieszkańców zainteresowanych ochroną malowideł i ich konserwacją. W 2016 roku specjaliści z Centrum INAH – Oaxaca przeprowadzili wstępne rozpoznanie, a dwa lata później oficjalnie wpisano to stanowisko archeologiczne do rejestru Narodowego Instytutu Antropologii i Historii. Jako że jest to trudno dostępne miejsce, malowidła ucierpiały jedynie w wyniku działania czynników atmosferycznych i upływu czasu.

Malowidła naskalnie w Kava ndiyo’o  (fot. Iván Rivera, iNAH)

Obecnie malowidła poddawane są pracom konserwatorskim. Jak przekazała restauratorka Sandra Cruz Flores, natrafiono na dużą różnorodność technik malarskich, gdyż jedne wzory są całkowicie pokryte kolorem, inne mają cienkie lub grube kontury, są też odciski rąk.

Malowidła naskalnie w Kava ndiyo’o  (fot. Iván Rivera, iNAH)

Nowe informacje na temat relacji pomiędzy Majami a Teotihuacan

Oryginalny artykuł: Nuevos hallazgos en Teotihuacan revelan relacion con mayas entre 350 y 450 d-c

We wrześniu minionego roku pisałam o nowych odkryciach w Teotihuacan, na terenie Placu Kolumn (post: "W Teotihuacan rezydowali przedstawiciele majańskiej elity"). Obecnie Nawa Sugiyama z University of California w Riverside przedstawiła najnowsze wyniki badań czterech kontekstów archeologicznych, które dowodzą uczestnictwa majańskiej elity w ważnych wydarzeniach o charakterze publicznym, mających miejsce na Placu Kolumn przed 378 r. n.e., czyli przed przybyciem wysłanników Teotihuacan na ziemie Majów.

Pierwszy kontekst archeologiczny, nazwany Depozytem Ofiarnym A1 znajduje się na wschodnim krańcu Placu 50, jednej z sekcji Placu Kolumn. Jak już wiadomo z wcześniejszych informacji, odkryto tam ponad 2400 fragmentów szkieletów ludzi, których ciała zostały prawdopodobnie rozczłonkowane, gdyż na kościach zachowały się ślady nacięć. Dzisiaj wiadomo już, że większość szczątków należy do osób dorosłych, a z niektórych kości wyrzeźbiono nawet narzędzia. Jak zaznacza Nawa Sugiyama, natrafiono też na zęby inkrustowane i specjalnie opiłowywane oraz na trzy czaszki z deformacją bardziej typową dla Majów. Wszystkie szczątki kostne są obecnie analizowane w celu ustalenia pochodzenia poszczególnych osób.

Archeolodzy uczestniczący w Projekcie "Plaza de las Columnas"
(fot. Arqueologia Mexicana)

Więcej fotografii "Prekolumbijskich pieczęci"

Fotogaleria "Prekolumbijskie pieczęcie" została powiększona o 15 nowych fotografii, przedstawiających 44 prekolumbijskie pieczęcie z kolekcji Museo Arqueológico de Xochimilco (Miasto Meksyk), Museo de sitio de Tlatelolco (Miasto Meksyk) i Museo Regional Cuauhnáhuac (Cuernavaca).

Prekolumbijskie pieczęcie w Museo Arqueológico de Xochimilco (Miasto Meksyk)

Dyskusja na temat autorstwa "Historia verdadera de la conquista de Nueva España"

Oryginalny artykuł: Reivindican a Bernal Diaz del Castillo como autor de "Historia verdadera de la conquista de Nueva Espana"

Od 2013 roku, kiedy to francuski historyk Christian Duverger opublikował swoją książkę Crónica de la eternidad trwa debata na temat autorstwa relacji znanej jako Historia verdadera de la conquista de Nueva España („Prawdziwa historia podboju Nowej Hiszpanii”). Chociaż powszechnie uważa się, że spisał ją żołnierz Bernal Díaz del Castillo, to zdaniem Duvergera jest ona w rzeczywistości dziełem samego Hernana Cortesa. Głos w dyskusji zabrał też meksykański historyk, Guillermo Turner, który obalił argumenty podawane przez Duvergera jako pozbawione dokładności historiograficznej i zrozumienia epoki oraz oparte na przypuszczeniach. Przede wszystkim Turner nie zgadza się z poglądami na temat ludzi towarzyszących Cortesowi, których uważano wyłącznie za żądnych przygód ignorantów, podczas gdy szacuje się, iż jedynie 16% z nich było analfabetami. Bernal Díaz del Castillo, pochodzący z miasta Medina del Campo w Starej Kastylii potrafił czytać i pisać.

Bernal Díaz del Castillo (fot. Archiwum INAH)

Nietypowa zawartośc naczynia z Wasi Huachuma

Oryginalny artykuł: Archaeologist finds pot full of llama face stew under a house in Ancient Peru

Na terenie związanego z kulturą Moche stanowiska archeologicznego Wasi Huachuma (północne wybrzeże Peru), archeolog Guy Duke z University of Texas Rio Grande Valley odkrył naczynie do gotowania, które zostało z wielką dbałością zakopane pod posadzką domu. Na pozór naczynie nie różniło się od innych, których używano do gotowania potraw lub przyrządzania chichy. Archeologa zainteresowała jednak jego zawartość.

Naczynie znalezione w Wasi Huachuma (fot. Guy Duke)

Macuiltépetl – ośrodek związany z kulturową tradycją Olmeków

Oryginalny artykuł: Divulgan el sitio arqueologico Macuiltepetl, antecedente remoto de Xalapa

Ponad dwa tysiące lat temu, w okolicy wzgórza Macuiltépetl, na północ od dzisiejszego Centrum Historycznego miasta Xalapa (stolicy meksykańskiego stanu Veracruz) rozwijał się ośrodek związany z tradycją kulturową Olmeków. Tamtejsze stanowisko archeologiczne otrzymało tę samą nazwę, co wzgórze, czyli Macuiltépetl, co w języku nahuatl oznacza „Pięć wzgórz” (macuil – „pięć” i tépetl – „wzgórze”). Prowadzonymi tam pracami kierowali José Antonio Contreras Ramírez i Lucina Martínez Ultrera z Centrum INAH – Veracruz.

Fragment figurki w olmeckim stylu “baby face” znaleziony w Macuiltépetl

(fot. José Antonio Contreras Ramírez, INAH)