Hormiguero, którego oryginalnej nazwy niestety nie znamy, zostało odkryte w 1933 roku. Miasto wybudowano w typowym dla tego rejonu stylu Río Bec, a okres największego rozkwitu przeżywało w latach 600–830. Budowle Hormiguero zostały wzniesione wokół czterech placów i dziewięciu dziedzińców, tworząc cztery grupy: północną, centralną, południową i wschodnią. Pomimo iż archeologom udało się zidentyfikować około osiemdziesięciu różnych budowli, to większość z nich do dnia dzisiejszego jest jeszcze porośnięta roślinnością i nie została odrestaurowana.
W Grupie Południowej wyjątkową wspaniałością wyróżnia się Budowla II, stanowiąca największą konstrukcję Hormiguero.
 |
| Budowla II |
Budowla II ma 50 metrów długości i stoi na platformie wysokości pięciu metrów. Była wielokrotnie modyfikowana. Na południowej fasadzie można dostrzec jeszcze pozostałości z pierwszej fazy konstrukcji z lat 450–630. Ostateczny wygląd pochodzi z 800 roku. Jest to budowla typu pałacowego. Centralna część głównej, południowej, fasady zoomorficznej reprezentuje rozwartą paszczę boga Itzamnaaj, a po bokach wznoszą się wieże z symulowanymi schodami.
 |
| Główna fasada Budowli II |
Fasada północna ma dwa wejścia i zachowała portyk z kolumnami, które w czasach Majów podtrzymywały dach wykonany przypuszczalnie z materiałów nietrwałych. W tej części budowli mury są gładkie i pozbawione dekoracji. Trzy wejścia od strony głównej i dwa – z tyłu budowli, prowadziły do ośmiu komnat.
 |
| Jedna z komnat po stronie północnej Budowli II |
W Grupie Centralnej na uwagę zasługuje Budowla V i jej wschodni aneks. Wzniesiono je po stronie południowej dziedzińca o powierzchni niemal dwustu metrów kwadratowych.
 |
| Budowla V |
Budowla V to podstawa piramidalna wysokości około siedmiu metrów. Na pierwszym poziomie mamy konstrukcję z zaokrąglonymi narożnikami i korytarzem, który prowadził do nieistniejących już dzisiaj schodów umożliwiających wejście do górnej świątyni. Świątynia ta zachowała wspaniałą fasadę zoomorficzną, a jej mury ozdobiono nakładającymi się na siebie maskami boga deszczu. Po bokach musiały niegdyś być umieszczone wieże, podobnie jak w przypadku Budowli II, ale pozostały zaledwie fragmenty jednej wieży od strony zachodniej.
 |
| Świątynia na szczycie Budowli V |
Aneks wschodni był połączony częściowo z fasadą północną Budowli V. Z dolnej platformy stopnie prowadzą do wielkiej komnaty z trzema wejściami.
 |
| Aneks wschodni |
Hormiguero przetrwało do 1200 roku, kiedy to większość majańskich ośrodków była już opuszczona.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz